Rozdział 36 !

Przeczytaj notkę pod rozdziałem! :)

____________________________________________________________________

Obudziłam się w szpitalu. Jak to w szpitalu? Jakim cudem? Co ja tutaj robię? Głowa potwornie mnie bolała. Rozejrzałam się po Sali i ujrzałam siedzących na łóżkach Louisa, Liama, Harry’ego, Zayna i Martę. Wszystko mi się przypomniało. Przyśpieszający samochód, motocykl. Wszystko działo się zbyt szybko by można to opisać.

- Louis debilu mogłeś nas zabić!- krzyczał nadal poddenerwowany Liam. Wstałam chwiejącym się krokiem i podeszłam do mulata. Ten objął mnie w pasie i posadził jak zwykle na kolana. Całował delikatnie moją szyję, a następnie schował głowę w miejsce pomiędzy ramieniem a szyją.

-Wszystko dobrze?- wyszeptał mi do ucha

- Tak, a wy jak się czujecie?- zapytałam z troską.

- Spoko, tyle że samochód trochę rozwalony. No wiesz nie często spotyka się z murem- Harry próbował rozluźnić atmosferę, ale nie wychodziło mu to najlepiej. No bo co w tym śmiesznego? Wszyscy mogliśmy zginąć. Ale trzeba przyznać Lou jest wspaniałym kierowcą. Zmniejszył prędkość tyle ile mógł, tak że tutaj jesteśmy wszyscy razem- żywi.

- Mogliśmy zginąć- chlipała Marta wtulona w ramię Styles’a.- chciałeś nas zabić! Jesteś skończonym idiotą!- wybiegła z pomieszczenia. Chciałam pobiec za nią, ale gdy tylko wstałam poczułam zawroty głowy i usiadłam na wcześniejsze miejsce. Liam to zrobił- pobiegł za brunetką. Kiedy ta dwójka biegała po szpitalu do nas przyszedł lekarz. Wysoki, starszy mężczyzna z siwą brodą.

- Witam- uśmiechnął się znacząco do wszystkich i kontynuował- mieliście wielkie szczęście. Pan Tomlinson to wspaniały kierowca, dziękujcie Mu. Na wasze szczęście nie macie zbytnio poważnych obrażeń. Poduszki w samochodzie zareagowały w odpowiednim momencie i wszystko dobrze się skończyło. A pani, pani Alicjo- zwrócił się do mnie- pani ciąża nie jest zagrożona.- Chwilę jeszcze z nami porozmawiał i opuścił pomieszczenie mówiąc, że możemy wracać do domu. Dziwne prawda? Wszystko dzieje się tak szybko. To chyba jakiś cud. No bo kto wychodzi z tak poważnego-jak dla mnie- wypadku cały i zdrowy? Żadnych obserwacji, badań, nic. Tak po prostu mamy iść do domu. Nadal zdziwiona udałam się za wszystkimi- tak Liam i Marta doszli do nas- i weszliśmy do Sali blondynka. Gotowy siedział na łóżku ze spakowaną walizką i coś klikał na telefonie.

- W końcu!- krzyknął- cieszę się, że żyjecie- wyściskał każdego z nas, a z Martą przywitał się namiętnym pocałunkiem.

- Ale jak to, skąd wiesz?- zapytała zdziwiona dziewczyna.

- Kochanie chyba zapomniałaś o naszej sławie- posłał jej przyjazny uśmiech i znów pocałował- no to proszę mi powiedzieć co to narobiliście?- założył ręce na klatce piersiowej i wyczekiwał naszej spowiedzi. Opowiedzieliśmy mu wszystko, sam był zdziwiony i podobnie jak ja stwierdził, iż był to cud.

- Dobra, możemy już jechać do domu?- zapytał gdy lekarz przyniósł nam wypis- mam dość tego miejsca.

* w domu*

Blondynek otworzył usta ze zdziwienia, gdy ujrzał swój nowy dom. Czym prędzej wbiegł do środka i gdzie się udał? Kuchnia. Otworzył szybko lodówkę i wyjął chyba kilogram jedzenia. Usiadł przy wyspie i zaczął się zajadać to serem, to jakimś kabanosem.

- Dlaczego wszystko się klei?- zapytał chcąc otworzyć szafkę ze szklankami.

- Zapytaj ich- pokazałam palcem na resztę.

- Dobra wolę nie wiedzieć- zaśmiał się i wrócił do poprzedniej czynności. Po długich rozmowach, wygłupach wszyscy postanowiliśmy pójść na miasto. Tak bez celu. Pochodzić. Niestety nie był to najlepszy pomysł. Setki paparazzi zebrały się na chodnikach i nie pozwoliły nam przejść. Robiono nam zdjęcia na każdym kroku. 

W końcu wykończeni blaskiem fleszy zadzwoniliśmy po taksówki i wróciliśmy do domu.

Leżąc na kanapie bawiłam się drobnymi palcami mulata. Lubiłam jego dłonie. Były delikatne, ale męskie. Zawsze pachniały lawendą, lub kokosem. Delikatnie snułam swoje palce po jego tatuażach. Uwielbiałam je. Po chwili znów bawiłam się jego palcami i obracałam w swoich dłoniach metalowe kółeczko, zwane pierścionkiem. Miał na nim wyryty jakiś napis, którego nigdy nie byłam w stanie rozszyfrować. W końcu zdobyłam się na odwagę i zdjęłam go z jego drobnej dłoni. Chłopak widząc co robię zaśmiał się pod nosem i nadal siedział wpatrując się w moje włosy. Po dokładnym przeanalizowaniu każdej literki tego cuda powstał napis ,, Be yourself’’ Uśmiechnęłam się pod nosem. Cały Zayn. Oryginalny i zawsze pomysłowy. Położyłam głowę na jego kolanach i ręką przysunęłam sobie jego twarz. Tak abym bez żadnych problemów mogła musnąć jego usta.

- Kocham Cię- szepnął mi do ucha i delikatnie przygryzł płatek mojego ucha. Nie odpowiedziałam nic tylko leżałam i wpatrywałam się w jego idealne tęczówki. Znacie uczucie, gdy czujecie się szczęśliwi? Gdy swój cały świat możecie objąć. Gdy widzicie sens, sens życia i siebie tylko w tych jedynych oczach? Gdy nie wyobrażacie sobie poranków bez muskania jego ust? Gdy nie wyobrażacie sobie, abyście nie mogli dotknąć go? Pocałować? Tak. Tak właśnie teraz mam. Nie potrafię wyobrazić sobie życia bez niego. Jego oczy, te przepełnione miłością i blaskiem były całym moim życiem. Jego usta dawały mi chęć życia. Sposób w jaki całował dawał natchnienie. A on? On cały był moją inspiracją. Włożyłam mu pierścionek z powrotem na wskazujący palec i delikatnie uśmiechnęłam.

- Kiedyś jeszcze  mi założysz pierścionek na palec- zaśmiał się- ale wtedy będziesz stała przede mną w białej sukni, a obok nas będzie ksiądz.

- Kochanie nie za daleko odbiegasz?- zaśmiałam się i ponownie złożyłam dziś na jego ustach soczysty buziak. Chłopak odwzajemnił gest. Siedzieliśmy, a raczej leżeliśmy tak jeszcze przez chwilę, gdy do pokoju wpadł mokry Harry w samych slipkach. Zdziwiłam się lekko, ale dopiero gdy przypomniałam sobie o basenie wewnątrz posiadłości wróciłam na ziemię.

- Nie za ciepło ci?- rzucił mu Zayn

- Nie- zaśmiał się- wskakujcie w bikini i chodźcie do nas!- wskazał gestem ręki i pomachał drinkiem przed naszymi oczami. Nie mieliśmy nic lepszego do roboty, więc poszliśmy do nich. Wcześniej oczywiście przebrałam się w to głupie bikini, którego teraz nienawidziłam.

- Wyglądam jak gruba krowa!- stałam przed lustrem i rozpaczałam

- Jesteś idealna- ucałował mnie w szyję i wziął na ręce. Nie trwało długo a oboje pluskaliśmy się w wodzie. Taki dom to istny raj. Mogłabym stąd już nigdy nie wychodzić. Bynajmniej dziś nie mam takiego zamiaru.

- A spróbujesz mnie ochlapać to nie żyjesz!- zaśmiałam się, gdy Lou nabierał do rąk wody i przymierzał się do tego, aby wylać ją właśnie na mnie. Niestety nie zareagował na moje groźby i już po chwili byłam cała mokra. Nieźle się wkurzyłam i zaczęłam go jeszcze mocniej ‘obrzucać’ wodą. Nasza wojna przetoczyła się w fontannę. Każdy każdego chlapał, a podłoga wokół basenu była zalewana wodą. Na szczęście w porę się opamiętaliśmy. Wyszłam powoli z basenu i wytarłam się ręcznikiem. Widząc swoje odbicie w lustrze lekko się uśmiechnęłam. Z każdym dniem wydawało mi się, że mój brzuch rośnie- paranoja. Mimo wszystko cieszyłam się, że zostanę mamą. Może to i wcześnie, ale wychowam to dziecko najlepiej jak będę umiała. Wróciłam do swojego pokoju i przebrałam się w proste ciuchy- spodnie dresowe i bluzę. Zeszłam do salonu i usiadłam na kanapie. Już po chwili obok mnie znalazł się Zayn.

- Hej- ucałował mnie w szyje, a następnie spojrzał w oczy- co porabiasz?

- Właśnie wpatruję się w najpiękniejsze oczy na świecie- cmoknęłam jego nosek i się zaśmiałam. Po chwili zadzwonił jego telefon. Odebrał go wyraźnie podenerwowany, a gdy się okazało o co chodzi miał już totalnie zepsuty humor.

- Ei, kocie co się stało?- zapytałam troskliwym głosem, niestety ten nic nie powiedział. Wstał tylko i podszedł do lodówki, wyciągnął piwo i je otworzył. Już po chwili wlewał w swoje ciało ten okropny płyn.

- Mamy wywiad, za pół godziny- syknął po chwili znów pijąc.

- Co?- powiedział, a raczej krzyknął Horan- jaki do cholery wywiad?!

- Dzwonił Paul, za pół godziny mamy być w studiu, do którego zaraz prześle nam adres.- skończył pić, zgniótł puszkę i wyrzucił ją do kosza, który znajdował się pod zlewem. Podeszłam do niego i objęłam od tyłu.

- Rozchmurz się, będzie dobrze- zaśmiałam się i połaskotałam po plecach. Wszyscy udali się do swoich pokoi, by ubrać się na to wydarzenie.

- Ja zostanę w domu- cmoknęłam jego policzek, gdy siedzieliśmy na kanapie czekając na resztę.

- Ale kochanie- udał że płacze- będę za tobą tak bardzo tęsknił.- wypowiadające te słowa znów mnie pocałował. Z każdym dniem uświadamiam sobie jakim jest skarbem. Z każdym dniem twierdzę, że na niego nie zasługuję. Jest kimś kto zasługuje na idealną dziewczynę, na taką która będzie mu dawała pełną swobodę, która będzie mu dawała wszystko czego potrzebuje. Przecież mnie tu nie powinno teraz być. Miałam siedzieć w domu przeglądając twittera i podziwiając smukłe sylwetki modelek. Może i kocham Zayna całym sercem, ale wiem że on na mnie nie zasługuje. Spojrzałam w jego oczy i pojedyncza łza spłynęła po moim policzku.

- Kocham Cię- szepnęłam do jego ciemnego ucha- ale naprawdę nie mam ochoty z wami jechać, zostanę w domu- cmoknęłam go w policzek i wstałam z kanapy, aby odprowadzić go do drzwi. Marta jechała z nimi, gdyż Niall ją uprosił.

,,A więc zostałam sama’’ przeszło mi przez myśl, gdy zakluczyłam drzwi. Spojrzałam jeszcze przez okno na odjeżdżający samochód i powolnym krokiem udałam się do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku i zabrałam laptopa na kolana. Przeglądałam twittera i wszystkie inne stronki. Po wykonanej czynności udałam się do łazienki i napuściłam wody do wanny. Rozbierałam delikatnie i zręcznościowo każdą część swojego ubioru, tak długo aż stałam taką jaką mnie Bóg stworzył. Weszłam do wanny i oddałam się chwili.

·       *Perspektywa Zayna*

Byłem tak wkurzony, gdy dowiedziałem się o tym wywiadzie. Nie mam najmniejszej ochoty rozmawiać o wydarzeniach, które miały miejsce jakiś czas temu. Najgorsze było to, że Ali nie było przy mnie. Nie wyobrażam sobie życia bez niej. Każdy dzień, każda sekunda z nią jest jak wyrwana z bajki. Czy to możliwe, aby moje życie stało się bajką? Aby był szczęśliwy koniec? Mam taką nadzieje, bo nie wiem jak miałbym bez niej żyć. Jest wypełnieniem mojego życia, jego sensem. Zawsze mi pomaga i jest obok. A teraz, gdy jest w ciąży- jest aniołem i największym skarbem świata. Niezmiernie się cieszę, że ją poznałem. Jestem także szczęśliwy, że zakończyła związek ze Stylesem definitywnie. Po dojechaniu na miejsce niechętnie wyszedłem z pojazdu i udałem się do szklanych drzwi, które prowadziły do miejsca, gdzie ma zostać przeprowadzony wywiad. Wszyscy jak zwykle się wygłupialiśmy, a Niall i Marta szli trzymając się za ręce.

- Dzień dobry- przywitała nas miła kobieta, która wyraźnie się nas spodziewała. Szliśmy długim korytarzem, na którego ścianach wisiało mnóstwo platynowych płyt. Po dojściu do wyznaczonego miejsce rozgościliśmy się na kanapie i czekaliśmy na przygotowane już wcześniej pytania. Nie miałem ochoty ilustrować pokoju, wiem tylko tyle, że kanapa stoi na środku, przed nią jest mały, biały stolik a ściany są koloru bordowego. Po chwili do pomieszczenia weszła wysoka, smukła kobieta. Miała może około czterdzieści lat. Przywitaliśmy się z nią i jak sama powiedziała ‘’Pośpieszmy się, gdyż chcę też mieć czas dla siebie’’. Pierwsze pytanie, było bardzo ogólne. Jak zwykle zaczyna się delikatnie i miło, aż w końcu chcą z ciebie wycisnąć wszystko co tylko się da.

- Witajcie chłopcy. Będę taka miła i zadam wam kilka pytań. Mam nadzieję, że odpowiecie na nie szczerzy- kobieta posłała nam gorący uśmiech i przygotowała kartki.- no to zaczynamy- klasnęła w dłonie i zaczęło się.

Dopiero wróciliście z Afryki, tak? Jak było?

Harry: Było niesamowicie.

Louis: Tak, to niesamowite przeżycie. Kiedy pytając Cię, jakie to naprawdę jest przeżycie, ciężko jest je opisać słowami; jak dokładnie się czułeś, co dokładnie widziałeś, ponieważ chcesz zabrać tam wszystkich i powiedzieć: Patrzcie to właśnie tak wygląda!

Jak to na was wpłynęło?

Harry: Wiesz, wydaje mi się, że kiedy tam jesteś, i jest koniec dnia zapominasz, że to jest dla Ciebie zbyt wiele. Możesz wyjść na zewnątrz, wyjechać, robić co zechcesz. A potem myślisz o tym w nocy. O ludziach których poznałeś, o tym co Ci powiedzieli. Myślisz, jak źle my czujemy się w nocy, gdy bierzemy prysznic a oni nie mogą tego zrobić, i budzimy się następnego dnia robiąc dokładnie to samo.

Rozumiem. Mam nadzieję, że coraz więcej osób będzie organizować się w takie akcje. Słyszałam także, że postanowiliście nagrać piosenkę na Red Nose Day?

One Direction: Tak to prawda, dodatkowo będziemy sami kręcić teledysk z pomocą naszych dziewczyn.

O, to wspaniale. A właśnie jak już jesteśmy na tym temacie. Alicja Kamińska- Polka, która zawładnęła sercami dwóch chłopaków. Powiedzcie nam jak to wygląda z waszej strony? Bo cały świat i wasze fanki się w tym gubią.

Harry; Tutaj nie ma nic do mówienia. Alicja jest z Zaynem, a ja jestem tym kim teraz jestem. Jest to nasza prywatna sprawa i myślę, że fani się nie pogniewają jeśli nie będziemy im wszystkiego mówili.

Słyszałam, że powróciło wasze Video Diares?

Liam: Tak, ostatnio nagraliśmy nowy odcinek. Wiem, że fani je uwielbiają, a dla nich zrobimy wszystko, bo to dzięki nim jesteśmy tym kim jesteśmy.

Dobrze, dziękuję. A mam jeszcze jedno pytanie. O co chodzi z Niallem? Dlaczego był tak długo w szpitalu, co mu jest? Niall?

Niall: Tak jak Harry wcześniej wspomniał- sprawy osobiste. Mogę was jednak zapewnić, że wszystko jest w jak najlepszym porządku.

Pewnie tak nie jest, no ale nie będę na was nalegała. To jeszcze kilka pytań od fanek….

Po skończonym wywiadzie udaliśmy się do domu. Zmęczony tym wszystkim po powrocie szybko udałem się do sypialni. Zastałem tam słodko śpiącą Alicję. Musnąłem jej usta i poszedłem wziąć prysznic. Po zakończonej czynności położyłem się obok dziewczyny obejmując ją w pasie i delikatnie gładząc jej brzuch. W takiej pozycji też zasnąłem. Zbudził mnie płaczący głos dziewczyny. Była wyraźnie czymś przestraszona. Przetarłem oczy i spojrzałem….Ujrzałem tam…

 _________________________________________________________

Hej! :)

Sorka, że dopiero teraz ale nie miałam czasu na napisanie .xd

Mam nadzieję, że się spodoba, bo według mnie jakiś taki dziwny wyszedł;o

Moze dlatego, że pisany na szybko? :D 

Proszę was komentujcie!Dwa głupie słowa, czy cokolwiek ale zawsze coś dla mnie znaczy i poprawia humor! :) 

Mam naddzieję, że mnie nie zawiedziecie<3

P.s Przypominam o wysyłaniu reklam! 

Oraz o moim drugim blogu! :)

http://you-and-me-in-this-world.blogspot.com