Rozdział 28 ;)

Jednak już po chwili usłyszałam za sobą jakieś głosy, odwróciłam się i ujrzałam Harrego. Stał na małej scenie wokół której paliło się mnóstwo świec. Za nim było wielkie czerwone serce z moim imieniem. Na środku sceny stał Harry, a za nim reszta zespołu. Moje oczy się od niego nie odrywały. Uśmiechnął się lekko do mnie i zaczęli śpiewać.

Podczas gdy oni śpiewali z moich oczu polały się łzy. Harry przygotował to wszystko dla mnie! Czułam się wyjątkowo. Po tej piosence chłopcy zeszli i udali się chyba w kierunku auta a ja zostałam sama z Harrym. Ten podszedł do mnie i przytulił. Nie mogłam stać jak słup, wiedziałam jak się dla mnie poświecił. Odwzajemniłam ten gest. Tak staliśmy przez dłuższą chwilę. Brakowało mi tego. Jego ciepła, chroniących mnie silnych rąk. Jego oddechu na mojej szyi. Brakowało mi wszystkiego co było w nim.

-Alicja- spojrzał na mnie i obtarł mi łzy za moich policzkach- kocham cię. Błagam wybacz mi, ja nie potrafię bez ciebie żyć. Jesteś moim tlenem, moim uzależnieniem. Czymś co daje mi siłę do życia. Błagam… to co zrobiłem. Żałuję. Wiem, że będzie Ci trudno mi zaufać, jednak daj mi szansę. Pozwól abym mógł cię całować, przytulać, oglądać cię zaspaną z rana w mojej koszulce.- Nie wiedziałam co mam zrobić. Chciałam mu wybaczyć, jednak…czy to już odpowiedni moment? Zastanawiam się czy po tym co mi zrobił będę w stanie mu zaufać. Jednak nie potrafiłam. Nie mogłam teraz go zostawić i odejść. Kocham go. Jestem ślepo zakochaną nastolatką, która zrobi wszystko w imię miłości. Bez większej chwili namysłu wpiłam się w jego usta. Brakowało mi ich. Brakowało niezmiernie. Tego smaku słodkich malin, tego idealnego kształtu. Tej namiętności. Harry chętnie odwzajemniał moje pocałunki, jednak nie mogliśmy w nich trwać wiecznie. Po oderwaniu się od siebie ja uciekłam. Biegłam uliczkami Londynu nie znając drogi powrotnej. Czemu to zrobiłam? Sama nie wiem. Tkwiąc w pocałunku, nie potrafiłam znieść myśli, że te usta dotykały panny Swift. Wiem, nie powinnam tak długo wszystkiego wygadywać, pamiętać. Jednak ja tak nie potrafiłam. Z jednej strony chciałam z nim być, kochać się i wspierać. Jednak nie potrafiłam wyobrazić sobie tego, że mógłby zrobić to drugi raz. Nie chciałam ponownie tak cierpieć.

Nie wiem jak, ale wróciłam do domu. Weszłam, przebrałam się w pidżamę i poszłam spać. Obudził mnie budzik, który jak co rano dzwonił bym nie zaspała do szkoły. Zerwałam się szybko z łóżka i pobiegłam do łazienki. No tak rozmazany tusz, włosy w nieładzie. Szybko się ogarnęłam, ubrałam legginsy, bluzę i adidasy. Zjadłam śniadanie i już po chwili byłam w drodze do szkoły. Przed bramą stał chłopak, wokół którego stały setki dziewczyn. Postanowiłam zobaczyć kto to jest. Okazało się że owym chłopakiem jest Malik. Podszedł do mnie i przytulił.

- Co ty tutaj robisz?- powiedziałam lekko oburzona ciągnąc chłopaka za sobą.

- A no  przyjechałem do mojej ukochanej przyjaciółki- puścił mi oczko i się zaśmiał- dziś wpadnę do ciebie o osiemnastej na film- ucałował mnie w policzek i odszedł. Co to miało znaczyć? Wprosił mi się do domu? Cały Zayn…. Już po chwili wokół mnie zebrała się garstka dziewczyn wypytująca skąd znam mulata, dlaczego tutaj przyjechał. Nie odpowiadałam na ich pytania i już po chwili znajdowałam się w klasie. Nauczyciel na szczęście się spóźnił więc miałam czas na rozpakowanie się i powtórzenie lekcji.

* Kilka godzin później*

-Paaa!- powiedziałam ostatni raz a Marta wyszła na spacer z Niallem. Oni są razem tacy szczęśliwi. Nie byłam długo sama, gdyż po chwili usłyszałam dzwonek do drzwi. Poszłam otworzyć i zastałam w nich mulata z pizzą. Przywitałam się z nim i poszliśmy usiąść na kanapie.

- To jak co oglądamy?

-alvin i wiewiórki- wyszczerzyłam swoje ząbki i podałam mu płytę.

- Yy…no spoko- zaśmiał się. Już po chwili byliśmy oboje zafascynowani śpiewającymi wiewiórkami. Po tym filmie postanowiliśmy  zobaczyć ‘’Szkołę Uczuć’’. W połowie tego filmu położyłam się na ramieniu Zayna. Nie myślałam o tym co działo się na ekranie. Byłam zapatrzona w twarz Malika. Rozmyślałam, nad nami. Czy jestem w stanie pokochać go tak jak Stylesa? Czy on coś do mnie czuje? Mulat chyba wyczuł że wpatruję się w niego i odwrócił swoją twarz. Teraz nasze oczy trwały w długim, stanowczo za długim kontakcie. Nasze usta były coraz bliżej. Po chwili tkwiliśmy w pocałunku. Zayn całował powoli i namiętnie. Cholera! Co ja robię? Jak ja się zachowuje? Co on sobie o mnie nie pomyśli? Przecież ja z nim nie mogę być! Fakt kocham go, jednak to nie jest ta miłość. Kocham go jak brata, najlepszego przyjaciela. Kogoś na kim mogę polegać, jedna nie mogę, nie potrafię… Jednak, ten pocałunek. Dawał mi coraz więcej do myślenia. Już po chwili tuliliśmy się do siebie i całowali na zmianę.

-Zayn- przerwałam- przepraszam…- wyszeptałam i pobiegłam do łazienki

- Alicja!- krzyknął, na moje nie szczęście zdążył złapać drzwi które chciałam przed nim zamknąć.- posłuchaj. To ja przepraszam. Nie powinienem, jestem skończonym dupkiem. Co ja sobie wyobrażałem? Że mnie pokochasz, bo co? Wiem, że go kochasz. Życzę ci szczęścia… Pamiętaj. Ja będę czekał. Kocham Cię- ostatnie słowa powiedział na bezdechu. Spojrzałam w jego oczy, a następnie znów pocałowałam.

-Nie przepraszaj. Nie masz za co. Nie można przepraszać za uczucia. -Wtuliłam się w jego tors.- dziękuję.- znów spojrzałam w jego oczy, jednak ten oddalił się nieco

-Będę się zbierał, już późno. A ty jutro do szkoły…- wziął kurtkę i już miał wychodzić, gdy go zatrzymałam.

-Zayn?

- Tak?

- Czy to co zdarzyło się pomiędzy nami. Czy to ma jakąś przyszłość?- nie chciałam znać odpowiedzi, jednak to było konieczne

- Nie wiem, Alu. Ja już nic nie wiem-  wpatrywał się we mnie, a z jego oczu zaczęły lecieć pojedyncze krople łez.- Kocham Cię…- wyszeptał mi do ucha.

- Ja chyba też cię kocham- moje kąciki ust delikatnie uniosły się ku górze. Nasze usta po chwili znów tkwiły na namiętnym pocałunku- nie odchodź. Zostań dziś ze mną potrzebuję cię- nie musiałam go dłużej namawiać. Zgodził się. Już po chwili oboje udaliśmy się do mojej sypialni. Ja poszłam wziąć prysznic a Zayn rozgościł się na moim łóżku. Wykąpana wróciłam do pokoju i położyłam się obok na pół przytomnego mulata. Czując jego ciepło uświadomiłam sobie, że nie potrafię bez niego żyć. Cieszę się, że wykonaliśmy dziś ten krok. Jednak coś, a raczej ktoś nie dawał mi spokoju. Był to Harry, ten którego kochałam. Kochałam całym sercem, lecz który mnie zranił. Starałam się o nim zapomnieć. Chciałam zacząć od nowa. Wszystko było na dobrej drodze, nie wiem czy mi się uda pokochać Malika tą miłością co Stylesa. Już po chwili moich rozmyślań zasnęłam. Rano obudził mnie budzik. Otworzyłam oczy i ukazała mi się twarz zaspanego mulata. Leżał z oczami na pół otwartymi i wpatrywał się we mnie.

- Dzień dobry kochanie- powiedział z szerokim uśmiechem na twarzy

-Dzień dobry- odwzajemniłam ten gest i ucałowałam go delikatnie w usta. Zaraz po tym wstałam i poszłam wziąć poranną kąpiel.

-Zaynnnnnnnnnn!- krzyknęłam z łazienki. Było to jedyne wyjście, gdyż zapomniałam ubrań, a nie miałam zamiaru paradować w samej bieliźnie po mieszkaniu przed mulatem- przynieś mi zestaw, który leży na fotelu!- już po chwili wyciągnęłam rękę za drzwi, a Zayn wręczył mi ubrania. Szybko je ubrałam i rozpuściłam włosy.  Wychodząc z łazienki natknęłam się na Malika biegającego w samych bokserkach po mieszkaniu. Lekko się uśmiechnęłam i poszłam do kuchni zrobić sobie śniadanie. Już po chwili Zayn mnie obejmował i całował w szyję. Odwróciłam się do niego i zaczęliśmy się namiętnie całować.

- Czyżbym o czymś nie wiedziała?!- krzyknęła ze śmiechem Marta. W tym momencie oboje od siebie odskoczyliśmy i lekko się zarumieniliśmy.

- Ymm….no bo ten, no my wiesz…no ten no….- zaczęłam się jąkać, co brunetka skomentowała wielkim śmiechem. Machnęła jeszcze tylko obojętnie ręką i wyszła z mieszkania. My z Zaynem wzięliśmy się za jedzenie kanapek. Po tym jakże obfitym śniadaniu nie miałam zbyt wiele czasu, więc mulat postanowił mnie podwieźć pod szkołę. Wyszedł z samochodu, otworzył mi drzwi i delikatnie musnął moje usta na pożegnanie. Czułam wtedy na sobie wzrok wszystkich uczniów, ale także i nauczycieli. Nie byłam z tego powodu zadowolona, nie lubiłam być w centrum uwagi. Chciałam być tą szarą myszką, której nikt nie znał i wszyscy olewali. Jednak to już nie wróci, znam chłopaków a to już wielki powód, aby być w jakikolwiek sposób wywyższonym  w tej szkole. Na szczęście udało mi się przebić pod klasę, gdzie czekała na mnie Jess. Przywitałam się z nią i poszłyśmy na matematykę. Jak ja nie lubię matmy! Na szczęście lekcje minęły szybko. Na przerwach jak zwykle się wygłupiałyśmy, jednak dziś wokół mnie kręciło się więcej plastikowych dziewczynek, które za wszelką cenę chciały poznać Malika czy Stylesa. Ale nie dlatego, aby z nimi porozmawiać, ale po to by zdobyć autograf i ich poderwać. Było mi w tym momencie żal chłopaków. Tyle fałszywych dziewcząt, które chciały tylko ich pieniędzy, sławy i rozgłosu. Takie dziewczyny to dno.

* kilka godzin później- wieczór*

Siedziałam w swoim pokoju ucząc się do jutrzejszego sprawdzianu. Moją naukę przerwał mi telefon.

- Halo?- odebrałam z wielkim uśmiechem na twarzy. Odkąd relacje pomiędzy mną a Zayn’em się zmieniły chodzę uśmiechnięta i tryskam życiem

- Hej. Tutaj Harry. Spotkajmy się. Bądź za piętnaście minut gotowa pod twoim blokiem.- jego głos był oschły, nie był to głos kochanego i radosnego Stylesa. Zdawałam sobie sprawę, że mógł się dowiedzieć o mnie i Zaynie. Nie chciałam, aby się o tym dowiadywał, jednak wiedziałam, że jest to nie uniknione.  Nie miałam wyboru. Nałożyłam bordowe rurki i czarny sweter. Na to ubrałam zielony płaszczyk i czarne oficerki. Nie miałam już zbyt wiele czasu, więc postanowiłam wyjść i poczekać na loczka. Wychodząc z apartamentowca ujrzałam podjeżdżający samochód, a za jego kierownicą siedział Styles. Wysiadł i szedł w moim kierunku. Jego twarz była pełna smutku, przygnębienia. W jego oczach można było zobaczyć  strach… strach utraty czegoś najważniejszego w życiu. Wiedziałam co mnie teraz czeka, nie chciałam tego. Zamknęłam po raz ostatni oczy i gdy je ponownie otworzyłam ON stał już przede mną.

-Hej- powiedział obojętnie- przejdziemy się?

-Hej, jasne.- zachowywaliśmy między sobą wielką odległość. Pierwsze pięć minut szliśmy w zupełnej ciszy, nie potrafiłam tak dłużej.

- Harry, o co chodzi? Nie spotkał byś się ze mną po to by spacerować w ciszy.- przystanęłam i spojrzałam na niego pytająco

- Chodzi…chodzi o- pierwszy raz widziałam go w takim zakłopotaniu, pierwszy raz nie wiedział co ma powiedzieć…

 _________________________________________________________________

Hej, hej! :) 

Tak wiem zabijecie mnie za tak krótki rozdział, a na dodatek nudny:(

Nie wiem co się ze mną dzieje....ehh...

Jak zwykle mam do was ogromną prośbę

KOMENTUJCIE ♥ ♥ ♥ !!!

nie macie pojęcia ile znaczy dla mnie te kilka słów:) 

Są one moją motywacją do dalszego pisania! 

Blogi, które zostały wybrane w naborze są już widoczne na moim blogu:) 

Było mi na prawdę ciężko wybrać te 5! :) Dziękuję Ali za pomoc;)

Kolejny rozdział w piątek:) 
Zapraszam także was na świetnego bloga:
http://xxnevergiveupx.blogspot.com/?m=1 
a także przypominam o moim asku <pytania do bohaterów i do mnie:)>
http://ask.fm/LoveStory6969

A i takie małe wyjaśnienie tutaj jest tłumaczenie piosenki, którą chłopcy zaśpiewali Alicji:) Myślę, że to wam dużo wyjaśni.

Dziewczyno, dostrzegam w Twoich oczach, że jesteś zawiedziona
Bo to ja jestem tym głupcem, któremu ofiarowałaś swoje serce
Rozdarłem je na strzępy 
Dziewczyno, krzywda jaką wyrządziłem Twojej niewinności
Żadna kobieta na świecie nie zasługuje na takie traktowanie
Ale oto jestem, prosząc o jedną, dodatkową szansę

Czy możemy się zakochać, kolejny raz?
Zatrzymać taśmę, i przewinąć
Oh, jeśli teraz odejdziesz, wiem, że się rozpadnę
Bo nikt inny się dla mnie nie liczy To musisz być ty
Tylko Ty
To musisz być Ty
Tylko TyDziewczyno, słyszę wszystko w Twoim głosie, to jak drży
W Twoich słowach nie przypominam tego, kim kiedyś byłem
Tak jakbyś miała wtedy prawie wszystko
Twoje gesty są wyraźniejsze niż słowa
Chciałabyś rzucić w niepamięć wszystko to co usłyszałaś
Nie obawiaj się, nigdzie się nie wybieramBędę tutaj, przy Tobie
Zapomnij o strachu, o wylanych łzach
Ale jeśli tylko odejdziesz
Wiem, że się rozpadnę
Bo nikt inny się dla mnie nie liczyTo musisz być ty
Tylko Ty
To musisz być Ty
Tylko Ty

Kochanie, czy możemy spróbować jeden, jeszcze jeden raz?
Jeszcze jeden, jeszcze jeden, czy możemy spróbować?
Jeszcze jeden, jeszcze jeden raz
Tym razem wszystko naprawię Jeszcze jeden, jeszcze jeden, czy możemy spróbować?
Jeszcze jeden, jeszcze jeden
Czy możemy spróbować jeszcze raz, by to wszystko naprawić?

Bo to musisz być Ty
To musisz być Ty
Tylko Ty
Tylko Ty...