Rozdział 26 ;)

Dzwonił nie kto inny jak Harry. Kiedy zobaczyłam jego zdjęcie na wyświetlaczu, do oczu momentalnie napłynęły mi łzy

-Halo?- wydusiłam przez łzy po naciśnięciu zielonej słuchawki- Czego chcesz?

-Spotkajmy się. Wiem, że jesteś w Londynie. Nie pytaj skąd -wiem to i koniec. Proszę- mówił tak szybko, że nie potrafiłam nic z siebie wydusić. A jedyne co miałam w głowie, to to skąd wie o moim powrocie do Londynu? -Nie mam o czym z tobą rozmawiać czy ty tego nie rozumiesz?!- krzyknęłam do urządzenia.

-To chociaż wyjdź przed mieszkanie, porozmawiajmy!- ten chłopak zaczyna mnie wkurzać. Wie o tym że jestem w Londynie i na dodatek wie gdzie mieszkam. W mojej głowie jest jeden wielki znak zapytania. Nie miałam wyjścia narzuciłam na siebie bluzę, gdyż jak zwykle w Londynie nie było najcieplej i wyszłam z mieszkania. Kiedy już zeszłam ujrzałam Harrego z kwiatami.

-Czego chcesz?- burknęłam

-Chcę Ciebie. Czy ty nie rozumiesz, że ja nie mogę bez Ciebie żyć?- ujął moją twarz w dłonie.

-Czy ty zastanawiasz się nad tym co robisz, mówisz?-krzyknęłam- Ty mi kurwa gadasz, ze mnie kochasz i nie umiesz beze mnie żyć tak? To po jakiego pieprzyłeś się z tą blondi? Po jaką cholerę teraz z nią jesteś, skoro tak mnie kochasz, CO?- wyrwałam mu te kwiaty z rąk i znów kontynuowałam- myślisz, że przyjdziesz z głupimi kwiatami i wszystko będzie OK? Że wskoczę ci w ramiona i powiem ‘Ja też cię kocham. Będziemy szczęśliwi do końca życia!’ Grubo się mylisz! Wsadź sobie te kwiatki w dupę, albo wiesz co? Daj je tej pustej lalce na pewno się jej spodobają! A teraz zniknij z mojego życia.

-Ale jak to?- spojrzał na mnie swoimi zielonymi tęczówkami- Czyli to co było pomiędzy nami, nasza miłość.

-Tak Harry, to nigdy nie wróci. – z moich oczu poleciały pojedyncze łzy

-Ala…- podszedł złapał mnie w biodrach, z czego szybko się wyswobodziłam i znów powiedział- Powiedz tylko…czy kiedykolwiek…kiedykolwiek pozwolisz mi zaznać smaku twoich ust? Czy kiedykolwiek będziemy tym kim byliśmy? Najwspanialszą parą na świecie?- z jego oczu także zaczęły spływać pojedyncze łzy

-Nie wiem Harry. Ja nic nie wiem.

-Mam małą prośbę…- zaczął nie pewnie

-Jaką?- moja ciekawość nie dała za wygrana

-Zostańmy przyjaciółmi. Nie skreślaj nas… Nie chce tracić z tobą kontaktu. Chcę wiedzieć co robisz rano, co się u ciebie dzieje. Błagam- kilka łez spłynęło mu po policzku, lecz szybko je otarł

-Harry- położyłam mu lewą rękę na barku- to nie takie proste. Zraniłeś mnie. Nie będzie tak jak wcześniej. Zawiodłeś mnie i moje zaufanie. Jak możesz chcieć byśmy zostali przyjaciółmi, skoro ja nie mogę ci ufać? Nie mogę na tobie polegać? Zastanów się nad tym o co mnie prosisz. Nawet nie masz pojęcia jak to boli. Kiedyś tak blisko…dziś obcy sobie- łzy znów spływały z moich oczu. Chciałam by było jak dawniej. Przytuliłabym go i ucałowała jego malinowe usta. Ale nie mogłam…nie chcę pokazać mu że może robić co tylko mu się spodoba, a ja mu to wybaczę. Rozdział ‘’MY’’ jest zakończony.

-Przepraszam, ale mi się spieszy. Coś jeszcze?- spojrzałam na niego pytającym wzrokiem, lecz ten nie odpowiadał. Tak też myślałam.- Żegnaj- rzuciłam krótko i odeszłam

-Alicja!- nie zwracałam na niego uwagi, ale ten nie dał za wygraną pobiegł za mną i odwrócił w swoją stronę.- posłuchaj. Organizujemy imprezę z okazji zakończenia lata dziś wieczorem u nas. Wpadnij. – na te słowa moja twarz rozpromieniała. Stęskniłam się za Liamem, Martą, Niallem, Lou no i co  najważniejsze za Zaynem.

- Ok. Wpadnę.- rzuciłam krótko i odeszłam. Nie zatrzymywał mnie już, czułam na sobie jeszcze jego wzrok dłuższą chwilę, ale w końcu odpuścił i odszedł. Ja zaś poszłam do swojego apartamentu. Była godzina 17, czyli najwyższy czas zacząć się szykować na tę imprezę. Impreza tak jak każda inna była pewnie na na 19, więc mam nie zbyt wiele czasu. Wzięłam gorący prysznic i umyłam włosy. Szybko je wysuszyłam, przeczesałam i zostawiłam opadłe na ramiona. Ubrałam pudrową sukienkę bez ramiączek ze wstawkami koronki. Do tego założyłam wysokie pudrowe buty. Postanowiłam nie robić zbyt przesadnego makijażu, więc musnęłam tylko usta błyszczykiem i nałożyłam tusz. Nie miałam zbyt wiele czasu, więc zadzwoniłam po taksówkę. Już po kilku minutach stała ona pod moim mieszkaniem. Wzięłam jeszcze tylko torebkę, wyszłam i zakluczyłam drzwi. Schodząc ze schodów o mało co z nich nie spadłam, a to wszystko przez te przeklęte obcasy.

Na imprezie byłam po jakiś trzydziestu minutach. Zdążyła się już dosyć dobrze rozkręcić. Przywitał mnie Liam i zaprosił do środka. Nie miałam z nim wcześniej  zbyt wielkiej styczności, jednak ten zagadał

-I jak wróciłaś do Londynu? Zatęskniłaś?- na ostatnie słowo lekko się zaśmiał

- Gdybym mogła to bym tutaj nie wracała. Jednak mus to mus.- moja twarz posmutniała.

-Oj, no już nie bądź smutasem. Jest impreza na zakończenie wakacji musisz się porządnie zabawić!- wstał wziął mnie za rękę i wyprowadził na parkiet- zatańczysz?

-Chyba nie mam wyjścia- lekko się zaśmiałam i zaczęliśmy tańczyć. Muszę przyznać, że było naprawdę przyjemnie. Nigdy z nim za specjalnie nie rozmawiałam, a dziś zachowywaliśmy się jak starzy przyjaciele. Po kilku przetańczonych piosenkach poszliśmy się napić. Wypiłam kilka drinków, zaczęło mi się kręcić w głowie i byłam o wiele weselsza. Poczułam na swoich biodrach czyjeś ręce. Odwróciłam się i zobaczyłam mulata. Staliśmy oddaleni od siebie o kilka centymetrów. Stałam zapatrzona w jego oczy. Oparłam swoje czoło o jego i…I wtrącił się Louis, który nie wiadomo skąd się tam zjawił.

- Uwagaaa!- krzyknął, tak że większość zwróciła na niego uwagę. Oby tylko nie palnął jakiejś głupoty- modliłam się w duchu.- wszyscy do basenu!- zdjął swoją jeansową koszulę i wskoczył w spodenkach do basenu. Zaraz po nim poszli inni goście. I tak impreza przeniosła się na świeże powietrze. Ja nadal stałam w tym samym miejscu z Zaynem. Po chwili zobaczyłam Martę idąca w stroju w kierunku basenu. Poprosiłam ja aby pożyczyła mi jakiś strój i już po chwili miałam na sobie niebieskie bikini. Podeszłam do Malika, który nadal siedział przy barze i wypiłam kolejnego drinka. Mulat wziął mnie na ręce i tak oto musiał zrobić nasze wielkie wejście, gdyż rozpędził się i wskoczył do wody, chlapiąc przy tym wszystkich na brzegu. Brawo Malik! Nie ma to jak wszystkie oczy skierowane na nas. Bo ja przecież tak kocham być w centrum uwagi, że aż mi się żygać chce. Wygłupialiśmy się jeszcze chwile w wodzie, jednak mi było chłodno i postanowiłam wyjść. Niestety zaraz tego pożałowałam. Wpadłam na Harrego, który ewidentnie chciał abym to uczyniła.

-Witaj- uśmiechnął się delikatnie i wbił swoje zielone tęczówki w moje.- jednak wpadłaś?

-Tak przyszłam, ale nie dla ciebie, ale dla Zayna i Marty. Dla prawdziwych przyjaciół. A gdzie panna Swift?- udawałam że jej szukam wzrokiem, choć tak naprawdę cieszyłam się, że jej tutaj nie ma.

-Nie ma jej. Skończyłem to. Kocham tylko ciebie- znów się do mnie zbliżył, chciał mnie pocałować jednak go odepchnęłam, a przez to że był pijany wpadł do basenu. Ja natomiast poszłam do środka, gdzie zastałam Martę i Nialla siedzących na kanapie. Chwilę z nimi porozmawiałam, a zaraz potem dołączył do nas Zayn. Nie trwało długo, a wszyscy wrócili do domu i znów zaczęli tańczyć. Do końca imprezy wszystkie piosenki przetańczyłam z mulatem. Podczas wolnych na zmianę patrzyliśmy sobie w oczy, albo przytulaliśmy. Była już pierwsza w nocy, ja ledwo trzymałam się na nogach. Poprosiłam Zayna bym mogła u niego przenocować. Ten od razu się zgodził. Kiedy wszyscy się rozeszli, ja poszłam się przebrać w dres Malika i się umyć. Niestety nie pozwolili mi spać i jak zwykle każda impreza musiała się zakończyć grą w butelkę. Tym razem była jedna osoba więcej. Była to dziewczyna o przepięknej urodzie. Wybranka Tomlinasona. No może nie wybranka, jak na razie przyjaciółka. Ale prędzej czy później będzie z tego coś więcej. Widać było jak na siebie patrzą. Ale nadal nie dało mi spokoju to, że gramy w tę głupią grę! Co oni z tym mają? To jest najgorsze co może być … Kręcić zaczął Louis jako najstarszy. Po kilku kolejkach wypadło na Zayna. Wybrał pytanie.

- Kochasz Alicję?- zapytał Niall. Mulat lekko się zaczerwienił…chciał uciec od odpowiedzi. Jednak wszyscy na niego naciskali.

-Kocham ją! Kurwa…Ja ją kocham jak nikt inny!- po tych słowach nie spojrzał na mnie. Znaczyły dla mnie one wiele. Jednak nie mogłam…nie mogłam się z tym pogodzić, nie wyobrażam sobie, że miałabym z nim być. To nie jest tak, ze ja do niego nic nie czuję. Ale nie chcę zniszczyć tego co jest pomiędzy nami. Bo są takie osoby, z którymi pomimo miłości, zakochania nie będzie się razem. Nie chcemy tych osób  skrzywdzić. Mając kogoś takiego jak on, można czuć się szczęśliwym. Nie jedna dziewczyna zrobiłaby wszystko, żeby być na moim miejscu. Jednak nie było tak wspaniale jak się mogło wydawać. Podczas tych słów, zmieniło się wszystko. Zmieniło się moje podejście do Malika. Wiedziałam, że będzie tak jak jest, jednak się obawiałam. Obawiałam się, że będzie chciał ze mną być. Że zobaczy, że nie jest mi obojętny i to wykorzysta. Chociaż nie…on to nie Harry. Wie, że kocham Stylesa i to szanuje. Sama nie wiem co o tym myśleć. Na szczęście, albo jak się potem okazało nieszczęście z moich rozmyślań wyrwał mnie głos Lousia.

-Pocałuj Harrego-O nie! Co to to nie! Nie pocałuję go…ja nie chcę. Kocham go, chcę poczuć smak jego ust, zatopić się w namiętnym pocałunku z nim i zapomnieć o otaczającym mnie świecie. Ale nie mogę. Momentalnie spiorunowałam Tomlinsona wzrokiem….

______________________________________________________________

Hej, hej! :) 

Wiem, rozdział jest daremny, nudy i do bani;x 

A na dodatek jest krótki;/ 

Szczerze mówiąc jestem ponownie na siebie zła:/ Ale mam nadzieję, że mi wybaczycie<3 

Dziękuję za komentarze pod tamtym rozdziałem! :) 

Przypominam że do 10.03 trwa konkurs! :)

Mam do was jak zwykle mega prośbę;

KOMENTUJCIE! ♥ ♥ ♥

A także polecam wam bloga;

http://my-live-foreve.blogspot.com/

Jeśli chcecie jakis kontakt ze mną zapraszam do zakładki ' Pytania' 

Kolejny rozdział pojawi się w piątek:) 

Całuję! ♥