Rozdział 32 ;)

Jeśli już jesteś skomentuj! To dla mnie bardzo, bardzo ważne! :)

______________________________________________________________________

Niestety nie posiedziałam tam zbyt długo, gdyż znów musiałam iść do łazienki. Miałam tego dość. Wykończona wróciłam do Sali, a Marta do mnie podeszła.

- Ala wszystko w porządku?- zapytała zaniepokojona,

-Tak, chyba tak- powiedziałam a następnie znów zawróciłam w stronę ubikacji.

- A może ty jesteś w ciąży?- dziewczyna spojrzała na mnie podejrzliwie.

- Hahaha- powiedziałam głośno- i może jeszcze urodzę murzynka?- w moim głosie dało wyczuć się szczyptę… no może więcej sarkazmu.

- Dobra nie marudź. Zostań tutaj ja idę do szpitalnej apteki.- już po chwili dziewczyna wybiegła z pomieszczenia i udała się w kierunku apteki. Jak ja mogłabym być w ciąży? Nie to nie realne… to nie może być prawdą. Nie mogę spierdolić sobie reszty życia. Nie może tak być! Siedziałam tak chwilę i rozmyślałam. A jeśli to prawda? Co ja zrobię? Jak ja powiem o tym rodzicom? Przecież nie mogę im tego tak wprost powiedzieć. Było jeszcze najtrudniejsze pytanie. Kto jest ojcem dziecka? Fakt, nie spałam z Harrym bardzo długo…ale przecież wszystko jest możliwe, tak? Modliłam się by już przyszła z tym głupim testem. W końcu brunetka pojawiła się w drzwiach łazienki i wręczyła mi małe ‘coś’.

- I co ja mam na to nasikać? – spojrzałam na nią jak na wariatkę.

- A co? Nie wkurzaj mnie, tylko idź! – pognała mnie w kierunku wc, a sama została za drzwiami. Zrobiłam to co musiałam i wyszłam.

- Błagam….- mówiłam sama do siebie. Musiałyśmy odczekać pewien okres czasu. Kiedy już miałam się dowiedzieć zamknęłam oczy i się odwróciłam.- ty sprawdź- skierowałam się błagalnie do Marty.

- Dobrze- podeszła do tego ‘czegoś’ i jakby zamarła. Nic nie mówiła, stała jak słup. Po chwili do mnie podeszła i zaczęła skakać. – zostaniesz mamą! Będziesz mamą! Aaaaaaaaaa!- krzyczała z radości. Wręczyła mi do ręki MÓJ test.

 Nie miałam siły. Opadłam bezwładnie na ziemię. I co teraz będzie?! Ja nie chcę tego dziecka. Ono zniszczy mi życie. Z moich oczu łzy płynęły potokiem. Chciałam umrzeć, nie chciałam nic więcej. Tylko opuścić ten świat. Albo ja albo ONO. Nie mogę wychowywać dziecka w tak młodym wieku! A co z Zaynem? Przecież on mnie zostawi. Kto chcę sprowadzić na siebie taki ciężar, obowiązek?!

- Chodź idziemy- powiedziała Marta i mnie podniosła.

- Ale gdzie?!- zapytałam zdezorientowana- nie chcę nigdzie iść!

- Umyj się, ja wracam do Nialla. A ty rób co chcesz. Radziłabym ci kochana powiedzieć o tym wszystkim twojemu chłopakowi i udać się do lekarza- widząc mój upór Marta odpuściła. Wyszła z łazienki a ja zostałam sama. Walnęłam ręka w ścianę, a następnie poprawiłam makijaż i włosy. Gotowa wyszłam. Skierowałam się do Sali, gdzie była cała reszta. Usiadłam i zaczęłam klikać coś na telefonie. Po chwili podszedł do mnie Zayn. Wziął mnie na kolana i delikatnie ucałował. Tym razem przerwał nam lekarz, który kazał opuścić salę i udać się do domu. Wszyscy pożegnaliśmy się z Niallem i odjechaliśmy. Poprosiłam Zayna, abym mogła zostać u niego na noc. Na moje szczęście się zgodził. Nie chciałam być w takim momencie sama. Tym bardziej, że musiałam mu o tym powiedzieć.

* Godzinę później*

Skończyłam brać prysznic i udałam się do łóżka, w którym leżał już mój chłopak. Głowę położyłam na jego torsie i oboje bez słowa wpatrywaliśmy się w sufit. Nie potrzebne były nam słowa. Tak wspaniale się rozumiemy, dogadujemy.

- Kochanie- zaczęłam niepewnie. Była to moja ostatnia szansa by mu o tym powiedzieć. Muszę być z nim szczera. Powiedzieć mu na co się pisze, na czym stoi- nie wiem jak ci to powiedzieć. Jest to dla mnie bardzo trudne. Nawet nie masz pojęcia jak bardzo. Obiecaj mi jedno, obiecaj, że mnie nie zostawisz…- chłopak spojrzał na mnie podejrzliwie i delikatnie się uśmiechnął a następnie ucałował moje usta. Odebrałam to jako ‘tak’ więc kontynuowałam- ty…ja…my….- zacinałam się, nie wiedziałam jak mu to powiedzieć.- będę miała dziecko- szybko wstałam z łóżka i podeszłam do okna. Łzy ponownie spłynęły po moim policzku. Bałam się. Bałam się jego reakcji. Tego co powie. Poczułam, że się zbliża. Podszedł jeszcze bliżej i odwrócił w swoją stronę. Nasze twarze były coraz bliżej i bliżej. Po chwili nasze usta się złączyły. Nasze języki toczyły wspaniałą walkę. Tak jakby były dla siebie stworzone. Ręka mulata wędrowała po moich plecach, a drugą ręką ujął moją twarz. Staliśmy tak przez dłuższy czas. Pochłonięci sobą- swoją namiętnością.

- Nawet nie wiesz jak się cieszę- powiedział gdy w końcu się od siebie oderwaliśmy- Kocham Cię- wyszeptał mi do ucha. Poczułam jak przez moje ciało przechodzi dreszcz. Byłam tak bardzo szczęśliwa. Teraz wiedziałam, że urodzę to dziecko. Zrobię to dla niego, dla nas.

Chłopak znów zaczął mnie namiętnie całować. Rozpiął delikatnie mój stanik i zaczął całować moje pół nagie ciało. Bardzo mi się to spodobało, byłam w siódmym niebie. Nie chciałam mu być dłużna, więc zdjęłam z niego podkoszulek i zaczęłam pieścić jego umięśnione ciało. Po chwili oboje leżeliśmy zupełnie nadzy pieszcząc swoje ciała nawzajem. Chłopak spojrzał na mnie pytająco a ja się uśmiechnęłam i pokiwałam głową na tak. Poczułam jak coś we mnie wchodzi. Robił to delikatnie, ale za razem stanowczo i namiętnie. Kiedy już włożył to co miał do zaoferowania delikatnie zaczął się poruszać, w przód i w tył. Czułam jak rozsadza mnie od środka. Byłam w stanie podniecenia. Chciałam więcej i więcej. W końcu poczułam coś, co sprawiło mi jeszcze większą przyjemność. Było to biały płyn, który właśnie dostał się do mojego ciała. Już po chwili ze mną stało się to samo. Oboje pragnęliśmy więcej. Zachowywaliśmy się jak zwierzęta, jak ktoś kogo miałabyś nie zobaczyć przez kilkanaście najbliższych lat. Zayn delikatnie ze mnie wyszedł i ponownie zaczął pieścić moje miejsca intymne. Poczułam tam swój język. Jeździł delikatnie i zbierał pozostałości jakie pozostawiłam po stosunku. Po chwili to ja byłam nad chłopakiem. Chciałam także zrobić mu dobrze. Bałam się, gdyż był to mój pierwszy raz, gdy miałam wziąć GO do buzi. Jednak wzięłam się na odwagę. Wsunęłam delikatnie jego członka do swojej buzi i starałam się jak najdelikatniej i najlepiej go wypieścić. Słyszałam jak chłopak wzdycha. Wiedziałam, że zaraz zdarzy się JEGO eksplozja. Miałam rację już po chwili poczułam coś w mojej buzi. Było to coś dziwnego. Bez smaku, domyśliłam się co to. Połknęłam delikatnie a następnie wyjęłam jego przyjaciela. Wróciliśmy znów do pocałunków. W końcu oboje byliśmy już tym bardzo zmęczeni. Położyłam się obok mulata i zasnęłam.

Rano obudziłam się cała obolała. Musiałam wyjść jak najszybciej z łóżka, gdyż znów miałam potrzebę. Kiedy w końcu to ustąpiło wróciłam do sypialni. Byłam w samej bieliźnie, nie miałam nawet czasu by doprowadzić się do porządku. Dziś nie szłam na wykłady, gdyż miałam umówioną wizytę u ginekologa. Moja kochana siostra wszystko załatwiła i tylko napisała mi sms, żebym stawiła się dziś w domu przed  piętnastą.

Miałam jeszcze sporo czasu. Byłam jeszcze zmęczona, po wczorajszej nocy i położyłam się obok mulata. Nie wiem kiedy moje oczy znów się zamknęły. Tym razem jednak nie był to twardy sen. Poczułam jak ktoś delikatnie całuje moją szyję- uwielbiam takie pocałunki.

- Hej- zaśmiałam się i przytuliłam chłopaka- jak tam?

- A dobrze dobrze dziękuję słońce- uśmiechnął się i delikatnie pocałował moje czoło.

- Za co mi dziękujesz?- byłam zdziwiona jego zachowaniem.

- Za to, że jesteś- muszę przyznać, że się wzruszyłam. Jeszcze nigdy nikt mnie tak nie traktował, żaden chłopak czy przyjaciel. Nikt nie okazał mi tylu wspaniałych uczuć, tyle miłości co on. Cieszyłam się, że mam kogoś takiego obok siebie. Powoli wstałam i udałam się do łazienki, aby wykonać poranną toaletę. Wyszłam z niej i zastałam mulata wpatrującego się w okno. Podeszłam do niego.

- Kochanie co Cię gryzie?- nie wiedziałam dlaczego jest smutny. Tylko wtedy wpatrywał się bez celu w okno-gdy go coś gryzie.

- To wszystko, dzieje się tak szybko. Będę ojcem. Wszystko się zmieni, jeszcze bardziej niż do tej pory. Boję się Alicjo. Po prostu się boję- spojrzał na mnie z zaszklonymi oczami. Podeszłam do niego jeszcze bliżej i delikatnie przytuliłam.

- Będzie dobrze. Damy razem. Razem przez burzę, razem damy radę- wyszeptałam mu do ucha. Na te słowa jego kąciki ust uniosły się ku górze. Odeszłam się przebrać, ubrałam to co miałam wczoraj, gdyż nic innego nie miałam. Udaliśmy się do kuchni zjeść śniadanie. Czekała tam na nas miła niespodzianka- naleśniki z czekoladą. Uśmiechnęłam się pod nosem na ten widok i czym prędzej zaczęłam jeść.

- No proszę nie ma Nialla to Ala wszystko zjada- zaśmiał się Liam.

- Kobieta w ciąży ma do tego prawo- wystawiłam im język. Ale już po chwili tego żałowałam. Właśnie powiedziałam im, że jestem w ciąży. Lepiej tego nie mogłam ująć.Na moje słowa Harry wypluł wodę, którą właśnie pił. Wszyscy spojrzeli na niego dziwnie, tylko ja siedziałam ze spuszczoną głową.

- Ymm…że co?- zapytał zdezorientowany Louis- jak to w ciąży?- nie potrafiłam wydusić z siebie nawet słowa. Siedziałam nadal w pozycji, która zasłaniała moją twarz i się nie odzywałam. Na moje szczęście Zayn wiedział co robić i szybko zareagował.

- No chyba takimi debilami nie jesteście i wiecie co to jest ciąża tak? Kobieta zachodzi w ciążę a potem rodzi dziecko. Jeśli macie jeszcze jakieś pytanie polecam wejść na coś takiego co się nazywa internetem- chłopak zakończył swój monolog i objął mnie ramieniem. Wtuliłam się mocno w niego, a kiedy już się uspokoiłam wróciłam do jedzenia pysznych naleśników. Kiedy już wszyscy byliśmy najedzeni ubraliśmy się i pojechaliśmy do Nialla.

Wszyscy jak zwykle udaliśmy się do Sali chłopaka. Było to już naszą codziennością. Blondyn leżał z opuszczonymi powiekami na łóżku, a jego ciało z dnia na dzień stawało się jaśniejsze. Jeszcze nigdy nie widziałam, aby ktoś był tak blady. Bałam się o niego.  Usiedliśmy i wszystkie oczy wędrowały po ciele Horana. Nikt nic nie mówił. Jedynie po policzkach Marty spływały pojedyncze łzy. Siedzieliśmy tak bezczynnie ponad pół godziny, przerwał nam lekarz, który przyszedł ocenić stan blondyna. Wyprosił nas z sali. Udaliśmy się na korytarz. Staliśmy tak w dużym natłoku ludzi, gdyż właśnie przywieziono kilkunastu rannych- dowiedziałam się, że był wypadek. Po chwili poczułam jak kolana się pode mną uginają, a potem już nic nie pamiętam.

*perspektywa Harrego*

Stałem naprzeciwko Alicji, która właśnie rozmawiała z Martą o Niallu. Zayn gdzieś zniknął- pewnie poszedł na papierosa. Moje oczy jak zwykle nie odrywały się od uśmiechniętej twarzy szatynki. Widziałem tylko jak zaczyna coraz szybciej mrugać oczami, jej ciało staje się bezwładne a twarz blednie. Nim się obejrzałem dziewczyna opadała na podłogę. Na moje szczęście zdążyłem ją złapać. Trzymałem właśnie na rękach największy skarb w moim życiu- nieprzytomny skarb. Wstałem z nią delikatnie i powoli udałem się do recepcji. Tam pielęgniarka kazała ułożyć mi dziewczynę na małym i niewygodnym jak na pierwszy rzut oka łóżku. Zrobiłem jak kazała. Przyłożyłem jej lód do czoła i czekałem aż się ocknie. Nie trwało to długo, a jej powieki delikatnie uniosły się ku górze i spojrzała na mnie zdziwionym, ale umęczonym wzrokiem.

- Co ty tutaj robisz?- starała się zachować spokój, ale nie wychodziło jej to najlepiej.

- Straciłaś przytomność, przyniosłem Cię tutaj i pielęgniarka kazała mi przy tobie zostać- nie wiem dlaczego, dlaczego przy niej mój głos zawsze się łamie? Serce bije szybciej i nie wiem co mam powiedzieć, a gdy już zacznę nawijam jak najęty. Alicja tylko się uśmiechnęła i powoli usiadła. Oczywiście starałem się jej pomóc- uważałem to jako obowiązek. Lekarz przyszedł i szybko ją zbadał. Stwierdził, że to zwykłe omdlenie spowodowane niedożywieniem organizmu. Kiedy tylko to usłyszałem czym prędzej zaciągnąłem dziewczynę do restauracji. Usiedliśmy przy jednym ze stolików i złożyliśmy zamówienia. Czułem pewne skrępowanie. Kiedyś tak blisko, dziś zupełnie obcy sobie ludzie. Wpatrywałem się w jej twarz jak w obraz. Speszyło ją to, jej policzki oblał rumieniec, a głowę spuściła w dół.

Po zjedzonym posiłku Alicja poprosiła mnie abym odwiózł ją do mieszkania, gdyż musi przygotować się do wyjścia. Wiedziałem, że dziś ma wizytę u ginekologa. Zazdroszczę Malikowi, że będzie miał z nią dziecko. To wzmocni ich związek jeszcze bardziej. Pożegnałem się z nią i życzyłem powodzenia. W drodze do szpitala kupiłem paczkę pączków dla wszystkich.

*perspektywa Alicji*

W mieszkaniu panował istny chaos. Tak dawno- jak dla mnie- mnie tutaj nie było, że pierwsze co zrobiłam to rzuciłam się na kanapę i leżałam. Kiedy już wystarczająco ‘przywitałam się’ z tym miejscem udałam się do siebie, aby się wyszykować. Wyjęłam z szafy jeansy i bluzę czarną bluzę z napisami. Wzięłam ubrania i poszłam do łazienki. Tam wzięłam długą kąpiel. Przyznam szczerze, że jeszcze nie byłam u ginekologa. Moja rodzicielka wiele razy mnie o to prosiła, ale ja nie miałam na to odwagi. Tym razem także się boję. Nie lubię pokazywać swojego ciała innym- nieznajomym. Wysuszyłam włosy i ubrałam się w przygotowany zestaw. Na nogi założyłam jeszcze czarne conversy i usiadłam na kanapie. Załączyłam telewizor, właśnie leciała piosenka chłopaków- Kiss You. Ja jak zwykle musiałam wstać i zacząć tańczyć. Nie obyłoby się także bez śpiewania.

To-o-ouch

You get this kind of ru-u-usch

Baybe say yeah, yeah, yeah, yeah

yeah, yeah, yeah

If you don's wanna take it slow

And just wanna take me home

Baby say yeah, yeah, yeah

Yeah, yeah

Usłyszałam za sobą głośny śmiech. Spojrzałam za siebie i ujrzałam moją siostrę. Stała z założonymi rękami w drzwiach, a jej usta nie przestawały się uśmiechać.

- No co?-  udałam zdziwioną- aż tak fałszuję?

-  Nie no wiesz…gdyby tekst był odrobinkę normalniejszy to spoko. Ale pamiętaj, że mamy sąsiadów, którzy też znają angielski- wystawiła mi język i poszła do kuchni. Już po chwili obie tam byłyśmy.

- I jak gotowa?- zapytała brunetka,

- Jeszcze pytasz? Pewnie, że nie- z mojej twarzy zszedł uśmiech i spojrzałam błagalnie na dziewczynę.

- Nie bój żaby. Idziemy- złapała mnie za rękę i wyszłyśmy z mieszkania. Dopiero po chwili przypomniałam sobie co mi powiedziała ‘ nie bój żaby’ ? Skąd ona bierze te słowa? Zdecydowanie za dużo czasu spędza w towarzystwie chłopaków.

* U lekarza*

Właśnie nadeszła moja kolej. Mój oddech był zdecydowanie przyspieszony i momentalnie zaczął mnie boleć brzuch. Moje ręce zaczęły się pocić. Wszystko to ze strachu. Tak bardzo się bałam. Sama nie wiem czego, powinnam się cieszyć przecież za niedługo urodzę dziecko- największy skarb. Siedziałam na krześle i czekałam jak na wyrok. Po chwili usłyszałam słowa lekarza, abym położyła się na łóżku. Zrobiłam to. Miałam mieć przeprowadzone USG. Mężczyzna kazał dźwignąć mi bluzkę, co bardzo mnie skrępowało, a następnie nałożył na mój brzuch żel i zaczął ‘czymś’ po nim jeździć.

- Pani płód ma się bardzo dobrze- lekarz skierował się do mnie i lekko uśmiechnął.

- Panie doktorze, a który to miesiąc?- no tak moja siostra musiała z tym wypalić. Ale to i dobrze, przynajmniej będę już coś wiedziała.

- Wygląda mi to na drugi- odwrócił się do mojej siostry, a następnie znów wrócił do badania. Drugi? Jak to drugi? Czyli… to może być dziecko Styles’a? Nie to nie możliwe. To nie może być jego dziecko! Ta sytuacja lekko zaniepokoiła. Starałam się jednak tego nie okazywać. Po badaniu pożegnałam się z lekarzem i wróciłam z moją siostrą do domu.

Siedziałam przy wyspie i oglądałam zdjęcia mojego przyszłego dzidziusia. Ciekawiło mnie czy będzie to chłopczyk czy dziewczynka, a z drugiej strony chciałam mieć niespodziankę. Uśmiechałam się do nich, a gdy tylko poczułam na swojej szyi czyjś oddech gwałtownie się odwróciłam. Okazało się, że był to Zayn.

- Heeej!- krzyknęłam uradowana i wskoczyłam chłopakowi na ręce.

- Cóż za miłe przywitanie- zaśmiał się- z jakiej to okazji?

- Będę mamą a ty tatusiem będziemy mieli słodkiego dzidziusia i całą gromadkę dzieci! Aaaa!- zaczęłam mówić jak nakręcona- zobacz tutaj jest nasz dzidziuś- przyłożyłam rękę chłopaka do swojego brzucha, ale zaraz ją wzięłam i wręczyłam mu zdjęcie USG- a to nasz skarb!- zaczęłam tańczyć i jednocześnie się radować. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę jakie wielkie szczęście mnie spotkało. Mulat tylko wziął mnie na ręce i usadowił na blacie.

- Kocham Cię- skierował się do mnie- I ciebie też- pochylił się nad moim brzuchem i delikatnie pocałował. Czułam się szczęśliwa. Mam kochającego chłopaka i na dodatek zostanę mamą. Nigdy nie czułam tylu pozytywnych emocji na raz. Śmiałam się nawet nie wiedząc z czego. Resztę dnia spędziliśmy na oglądaniu telewizji i wygłupianiu się. Poprosiłam chłopaka aby dziś to on u mnie został na noc. Bez żadnych sprzeciwień zgodził się. Leżeliśmy w łóżku wtuleni do siebie, kiedy wpadłam na genialny pomysł. Wybiegłam z łóżka i wyjęłam z mojego biurka aparat. Wręczyłam go chłopakowi i dźwignęłam do góry bluzkę.

- Będziemy fotografować mój brzuszek co tydzień!- wyszczerzyłam ząbki i czekałam, aż mój ukochany zrobi zdjęcie.

- Jeszcze nic nie widać- udałam smutną na co Zayn musnął moje usta.

- Wyglądasz jak prawdziwa kobieta w ciąży- uśmiechnął się do mnie i mocno do  siebie przytulił.

Zbudził nas telefon, okazało się że był on od….

________________________________________________________________

Hej ;(

Ludzie! Co się z wami dzieje?! 

Ja się staram piszę, zdjęcia szukam, przerabiam a wy nie komentujecie! :(

Pod ostatnim rozdziałem jest tylko 40 komentarzy! 

Nie wiem czym to jest spowodowane....

Mam nadzieję, że zaczniecie komentować, bo jeśli nadal tak będzie to będę zmuszona zawiesić- zaprzestać pisaniu bloga. 

A więc proszę was tak ładnie, ślicznie 

KOMENTUJCIE! ♥

Kilka słów, dwa zdania a znaczą wiele!

Za wszystko co pozostawiacie na moim blogu staram się odwdzięczyć<3