wtorek, 30 lipca 2013

Rozdział 43- Nauczyłeś mnie wielu rzeczy. Pokazałeś jak kochać bez granic.

Okazało się, że dopiero teraz wystąpiły komplikacje po operacji. Harry’ego nogi mogą pozostać na zawsze w bezruchu. Są szanse, że jeszcze kiedyś będzie chodził, ale nic nie jest pewne. Trzeba wiele czasu, rehabilitacji, a co najważniejsze i dla nas najgorsze- ponowna operacja. Wtuliłam się w tors mulata, spojrzałam w oczy chłopaka i wybuchnęłam jeszcze głośniejszym płaczem. Jak to możliwe? Co takiego się wydarzyło, że operacja nie przebiegła po ich myśli? Czy jeszcze kiedykolwiek mój kochany Harry wstanie na nogi? Nie poddam się. Zbyt wiele przeszłam, cierpiałam. Wyjazd do Polski, zdrada…zerwanie. Nie mogę pozwolić by jakiś głupi wypadek zniszczył to na co potrzebowałam tak wiele czasu. Nie chcę by ktokolwiek, cokolwiek zmieniał. Mój, tak mój Harry ma żyć. Dopiero co wiem, czego tak naprawdę chcę, to może się zawalić… Nie mogę na to pozwolić. Będę walczyła do samego końca, aż nie osiągnę sukcesu. Na samą myśl, że Harry może już na zawsze pozostać na wózku, że już nigdy nie zatańczy swojego najgłupszego tańca zwycięstwa…Łzy spływały, a ja nie potrafiłam ich opanować. Miłe słówka, przytulanie Zayna już na mnie nie działało.
- Jak to możliwe?- spojrzałam jeszcze raz na Zayna z nadzieją na odpowiedź, która wszystko by mi wyjaśniła… głupia ja.
- Kochanie nie przejmuj się. Nic nie zniszczy jego planów. Jest silny, da radę. Pokona to i jeszcze sam będzie chodził- te słowa bardzo mną poruszyły. Uwierzyłam w nie. Dodały mi otuchy, były czymś, czego w tym momencie potrzebowałam. Nie jakieś przytulanki, czy pocałunki. Ja potrzebowałam słowa wiary, w to, że Harry da sobie radę. Podeszłam do pielęgniarki, która właśnie wychodziła z Sali poszkodowanego loczka. Zatrzymałam ją i zapytałam czy można go odwiedzić. Oczywiście się zgodziła. Weszłam do niego. Leżał z zamkniętymi oczami nie dając oznak życia. Przymknęłam za sobą drzwi prosząc chłopaków by dali ‘nam’ chwilę. Dlaczego ‘nam’? No bo przecież Hazza był nie przytomny… Wyczytałam w internecie, że osoby nie przytomne, w śpiączce słyszą co się do nich mówi… Podeszłam do łóżka i na nie usiadłam. Musnęłam delikatnie jego policzek i przymknęłam oczy. Chciałam pozostać w tej chwili, chciałam przypomnieć sobie nasz pierwszy pocałunek..Dziwny, ale pierwszy.
- Harry- zaczęłam siadając- nie wiem jak zareagujesz, gdy mnie tutaj zobaczysz, nie wiem co powiesz, ani czy będziesz chciał mnie w ogóle oglądać. Ale wiedz jedno, poczekam. Będę na Ciebie czekała tak długo, jak ty na mnie. Nie poddam się, tak jak ty. Czekałeś, walczyłeś. Dzięki Tobie zaznałam życia. Pokazałeś mi co to miłość, przyjaźń. Nauczyłeś mnie wielu rzeczy. Pokazałeś jak kochać bez granic. Wiem już co to znaczy strach… Pokazałeś mi go, nawet zbyt wiele. Ale uwierz…Nigdy, ale to przenigdy nie myślałam, że będę siedziała przy twoim łóżku szpitalnym. Nie chciałam tej sytuacji. A bynajmniej nie będąc tylko twoją byłą dziewczyną, siedzącą i uświadamiającą sobie z każdą chwilę jak bardzo cie kocham. Pamiętasz, gdy byłam w ciąży? Tak… to ty byłeś ojcem tego dziecka, jestem tego pewna. Nigdy mnie nie zostawiłeś. Mimo, że nie byliśmy razem zawsze mogłam na ciebie liczyć, w każdej sytuacji i o każdej porze dnia i nocy. Byłeś moją pierwszą, prawdziwą miłością, której w pełni się oddałam. Pomogłeś mi zapomnieć o Marcinie. Dziękuję Ci za to. Za wszystko co dla mnie zrobiłeś. Nigdy nie zapomnę momentu, gdy stanąłeś na scenie i przed setkami, a nawet tysiącami fanek tak po prostu chciałeś ze mną być. Nie przejmowałeś się mediami, tym co inni pomyślą. I za to Cię kocham. Nie ważne co będzie dalej. Wiedz tylko, że Cię kocham. Naprawdę. I nigdy nie odpuszczę. Pamiętaj dasz radę. Wyjdziesz z tego i będziesz w pełni korzystał z życia- wstałam i poszłam do chłopaków. Obecność ciała, nieobecnego tutaj Harry’ego była dla mnie zbyt trudna. Nie potrafiłam siedzieć w jednym pokoju z osobą, która nic nie mówi, która może w każdej chwili zejść z tego świata. Łzy same napływały do moich oczu. Podbiegłam do chłopaków i wykonaliśmy grupowy uścisk. Dodało mi to wiele pozytywnych emocji, jednak  nic nie pozwoli zapomnieć o zaistniałej sytuacji. Usiedzliśmy na krzesłach i omawialiśmy wszystko. Jak wyjaśnimy mediom cały ten wypadek? A co najgorsze…co zrobić, aby fani łagodnie zareagowali o tym, że Harry Styles, gwiazda zespołu One Direction i chłopak pożądany przez setki, a nawet miliony dziewczyn, resztę życia spędzi na wózku…
Jak szybko można stracić to na co pracowało się przez całe życie? Czym on sobie na to zasłużył? Poświęcił swoje dzieciństwo, swoją młodość. Najlepsze lata z życia każdego człowieka, po to by robić to co każą mu inni, być marionetką. Tak długo na to wszystko pracował, starał się, wyrabiał zdanie. A teraz? Teraz zostanie mu to wszystko odebrane przez taką idiotkę jak ja? Jestem pewne, że to przeze mnie wsiadł pijany za kółko. Prawdziwy Harry Styles, którego znam nigdy by tak nie postąpił. Zależy mu na opinii innych i stara się im przypodobać. To musiało mieć jakiś poważny, a może nawet bardzo poważny pretekst…
- To odwiedzamy go czy nie? Może się obudził?- Niell wstał porywczo z krzesła i staną przed naszą czwórką. Uśmiechnęłam się delikatnie i tak jak reszta wstałam i udałam się do Jego Sali. Leżał jak zwykle w tej samej pozycji- głowa lekko przekręcona w lewy bok, usta wygięta w podkowę. Jedna ręka zgięta w łokciu i zagipsowana, druga podłączona do kroplówek i umieszczona na jgo brzuchu. Nogi? One były ciągle przykryte, nie dające znaku ‘życia’. Podeszłam bliżej, tak jak reszta rzsiadłam się na łóżku. Wspominaliśmy nasze pierwsze, wspólne wakacje. Sposób w jakie Zayn na mnie podczastej rozmowy spoglądał… Był taki inny, tajemniczy. Jego oczy nie były ani radosne ani roześmiane. Można w nich było zobaczyć smutek, żal, rozpacz. Czułam się jak gdyby było to z mojej wyni. Wydawało mi się, że ten wszystkiego się domyśla, że moja uczucia do Stylesa powróciły… Nie chciałam by się tego dowiedział. Nie byłam jeszcze tego w stu procentach pewna, czy na pewno tego chcę… Czy chcę niszczyć idealny związek, który budowałam przez tak długi czas, którego się uczyłam. Czy chcę go niszczyć dla chłopaka, który zranił mnie w najgorszy sposób i który nigdy nie przestanie ‘biegać’ za dziewczynami. Musiałam to wszystko przemyśleć, poukładać sobie to jakoś w głowie.
- W Sali może zostać tylko jedna osoba, reszta musi już wyjść. Czas się skończył- miły, kobiecy głos odezwał się za naszymi plecami. Nie chciałam opuszczać Styles’a. Na szczęście chłopcy to chyba wyczuli, bo wszyscy razem wstali i skierowali się do drzwi. Malik do mnie podszedł i chciał mnie pocałować, ale jak tylko musnęłam jego policzek i rzuciłam ciche ‘’Dobranoc’’. Widać było, że był zszokowany i rozczarowany. Posłałam mu tylko przepraszające spojrzenie i wróciłam na krzesło obok Harry’ego. Pielęgniarka przyniosła mu jedzenie, ale ja je zjadłam, gdyż ten był jeszcze nie wybudzony. Weszłam na twittera i odczytywałam kolejno wpisy fanów. Modlili się by Harry wrócił do zdrowia, by się w końcu wybudził. Chłopcy także dodawali wpisy, a Louis dodał nawet zdjęcie na którym siedzi cały zapłakany. Wszystkim nam było trudno się z tym pogodzić.
Mój sen okazał się cenniejszy niż czuwanie przy Harrym. Nie wiem kiedy, ale zasnęłam. Odpłynęłam do krainy Morfeusza. Znów ten sam sen. Znów ON.
Podchodzi do mnie i składa na moich ustach pocałunek. Łapie mnie w talii i delikatnie do siebie przysuwa. Oddalamy się od siebie, a on znów nas przyciąga.
- Nie możemy być razem – usłyszałam jego zachrypnięty głos- ale będę o Ciebie walczył nie poddam się. A teraz odejdę i pozwolę Ci żyć- uśmiechnął się delikatnie- pamiętaj, że zawsze możesz do mnie się zwrócić, a ja Cię odwiedzę we śnie.
Po tych słowach sobie coś uświadomiłam. Były to słowa pożegnania. Przyszedł do mnie by się pożegnać. A więc po co mówił, że będzie o mnie walczyć? Że się nie podda? Po co to wszystko? Przebudziłam się i pierwszą rzeczą jaką zrobiłam było sprawdzenie czy aby na pewno nadal żył. Odetchnęłam z wielką ulgą, gdy okazało się, że wszystko w porządku. Ucałowałam delikatnie jego czoło.
- Nigdy nie pozwolę Ci odejść- wyszeptałam i położyłam się obok niego. Ułożyłam swoją głowę na jego klatce piersiowej i ponownie zasnęłam. Tym razem już nic mi się nie przyśniło. Zbudził mnie głos pielęgniarki, która musiała pobrać Styles’owi krew. Odstąpiłam od niego na moment i udałam się do ubikacji. Tam ujrzałam swoje odbicie w lustrze, które pozostawiało wiele do życzenia. Przemyłam twarz ciepłą wodą, jednocześnie zmywając makijaż, a włosy spięłam w wysokiego koka, gumką którą przez cały ten czas nosiłam na ręku. Wzięłam jeszcze tylko gumy do buzi i skierowałam się do małej kafejki na parterze, aby coś zjeść. Zamówiłam sobie bułkę i do tego mocną, czarną kawę. W czasie, gdy wyczekiwałam na zamówienie podszedł do mnie wysoki mężczyzna.
- Alicja Kamińska?- zapytał dosiadając się do mnie. Mogłam się spodziewać, że gdy pokażę się publicznie mnóstwo reporterów będzie chciało ze mną rozmawiać.
- Tak, to ja.- posłałam mężczyźnie delikatny uśmiech- niestety nie udzielam żadnych informacji na temat stanu zdrowia mojego przyjaciela, ani tego co wydarzyło się tamtej nocy- uśmiechnęłam się zadziornie i zabrałam przyniesioną mi bułkę i kawę. Odeszłam dumnym krokiem z wielkim uśmiechem. Czułam jeszcze długo na sobie jego wzrok, ale wiedziałam, że dobrze postąpiła. Wyjeżdżając windą na piętro, na którym leżał loczek natknęłam się na jego zapłakaną matkę.
- Dzień dobry- przywitałam się z nią miłym głosem- zapewne szuka pani Harry’ego?
- To ty jesteś Ala, prawda?- kobieta uśmiechnęła się delikatnie na mój widok.
- Tak, to ja- odezwałam się i dałam znak, aby wysiadła z windy. Szłyśmy przez korytarz w ciszy, gdyż kobieta ciągle szlochała. W końcu podeszłyśmy pod drzwi Stylesa. Chciałam, aby ta weszła do niego sama. Jako matka na pewno chciała pobyć z nim sam na sam, powiedzieć cos… Jednak jego mama taka nie była. Poprosiła mnie abym weszła z nią, gdyż sama nie jest pewna, czy chce oglądać widok zmasakrowanego ciała swojego syna. Wzięłam ją pod rękę i podeszłam do Hazzy. Kobieta na ten widok wybuchła ogromnym płaczem i wtuliła się we mnie. Starałam się ją jakoś uspokoić, jednak nie było to możliwe. Przypomniałam sobie moment, gdy to ja dowiedziałam się o tym co stało się z Harrym. Też nie potrafiłam się z tym pogodzić. Przejechałam delikatnie ręką po jej plecach i włosach. W końcu odsunęłam ją delikatnie od siebie i spojrzałam na jej zapłakaną twarz.
- Niech się pani nie martwi, wszystko będzie dobrze- posłałam jej spojrzenie pełne nadziei, miłości- Harry z tego wyjdzie- ponownie ją przytuliłam. Stałyśmy tam przez dłuższą chwilę, jednak ja już nie miałam na nic siły. Siedziałam i zasypiałam z każdą kolejną chwilą na krześle. Miałam nadzieję, że nikt tego nie zauważył, jednak się myliłam. Chłopcy przyjechali po obiedzie, a ja już nie wytrzymywałam dłużej. Potrzebowałam orzeźwienia… Czegoś co by mi pomogło przezwyciężyć zmęczenie. Pożegnałam się z nimi i udałam prosto do centrum handlowego. Starałam się unikać fotoreporterów, ale było to bardzo trudne… W końcu znalazłam się w centrum i mogłam oddać się chwili. Na sam początek weszłam do kawiarni i zamówiłam dużą, mocną kawę. Potem już zaczęłam swoją przygodę z zakupami. Zawsze je robiłam, gdy potrzebowałam odstresowania się, odzyskania sił. Może dla jednych chodzenie po sklepach i przymierzanie ubrań jest męczące, ale dla mnie wręcz przeciwnie. Kochałam zakupy, były moją miłością. Mogłabym je robić codziennie. W pierwszym sklepie spędziłam ponad godzinę, obkupiłam się co nie miara. Centrum handlowe zwiedzałam przez kilka godzin, w sumie wychodziłam z niego dopiero po dziewiętnastej. Kupiłam sobie tableta, pidżamę i kilkanaście innych rzeczy. Harry’emu kupiłam pidżamę do przebrania, gdyż ta szpitalna nie wyglądała najlepiej. Wróciłam do szpitala naładowana pozytywną energią. Przywitałam jak zwykle chłopców całusem w policzek, a Zayna musnęłam w usta. Mamy Harry’ego już nie było, za to dołączyła do nich, nas Marta. Widać było, że brunetka bardzo to przeżyła.
- Marta- zwróciłam się w jej kierunku- możemy pogadać?- uśmiechnęłam się delikatnie i wyszłam za drzwi. Oboje skierowałyśmy się do małej restauracji na parterze i zamówiłyśmy sobie skromne kolacje. Chciałam porozmawiać z nią szczerze o zajściach z ostatnich dni. O moim monologu z Hazzą i o tym wszystkim co mnie teraz otacza. Liczyłam na jej wsparcie, pomoc. W końcu była moją siostrą, a ja potrzebowałam jej pomocy. Nigdy wcześniej nie znajdowałam się w takiej sytuacji. Nigdy nie kochałam dwóch mężczyzn na raz… Na żadnych tak bardzo mi nie zależało jak na nich. Harry? On był dla mnie prawdziwym oparciem, miłością. Kochałam smak jego ust i sposób w jaki mnie rozpieszczał. Jego charakter nie był łatwy, ale dzięki niemu nigdy się nie nudziłam. W naszym związku zawsze było mnóstwo adrenaliny… A Zayn? On był jego przeciwieństwem. Pomimo opinii bad boya zespołu był całkowicie inny. Kochał, pomagał i wspierał. Troszczył się o mnie na każdym kroku, nie pozwalał robić rzeczy, które według niego mogły się źle zakończyć. Całował świetnie, ale mniej zachłannie… Był po prostu inny. Nie był gorszy, o nie! Był naprawdę wspaniały… ale nie był Harry’m. Nie pokazał mi świata z perspektywy gwiazdy, ani nie pokazał jak można dobrze się zabawić. Chronił mnie przed wszystkim, chciał abym czuła się przy nim bezpieczna. I oczywiście tak było… Aż za bardzo.
- A więc o czym chciałaś ze mną rozmawiać?- zaczęła Marta, gdy w końcu spokojnie usiadłyśmy.
- O mnie, o Zaynie, o Harrym… po prostu już nie wytrzymuję. Nie potrafię tego wszystkiego zrozumieć, a co dopiero nad tym zapanować. Zakochałam się, rozumiesz? Kocham ich obu całym sercem. Nie potrafię pomiędzy nimi wybierać. Nie wiem kogo mam wybrać… Naprawdę. Zbyt wiele dla mnie znaczą bym miała teraz jednego z nich stracić…- mój głos łamał się z każdym kolejnym wypowiedzianym słowem.
- Nie można kochać dwóch osób na raz. Spójrzmy prawdzie w oczy. Wiem jak patrzysz na Stylesa. Wiem ile on dla Ciebie znaczy. Od początku tak było. Zdradził Cię, to fakt… Ale przecież wszystko można wybaczyć, zapomnieć. Wasz związek może i nie był idealny, może i się kłóciliście… Ale byliście szczęśliwi. Oboje się uzupełniacie. Popatrz na siebie… Gdy tylko ktoś o nim powie twoje uszy się wydłużają, na sam jego widok na twojej twarzy pojawia się uśmiech… Jak zareagowałaś gdy się dowiedziałaś, że miał wypadek? W środku nocy przyleciałaś do niego… Tylko po to by go zobaczyć. Czy normalna była dziewczyna by to zrobiła? Czy fatygowałaby się tyle kilometrów zostawiając bez słowa wyjaśnienia swojego chłopaka? Kobieto spójrz na niego… Dlaczego związałaś się z Zayn’em? Może i go kochasz… Ale ja wiem, że to nie jesteś tak wielka miłość jak do Harry’ego. Widzę jak patrzysz na niego a jak na Stylesa. Zrobisz jak zechcesz… ale ja wiem co tak naprawdę czujesz. I ty też, ale boisz się o tym powiedzieć samej sobie- Marta odetchnęła głośno i odeszła od stolika. Zostałam tam sama, bez słowa. Nie wiedziałam co powiedzieć. Nie spodziewałam się takiej reakcji. Myślałam, że powie mi, że to trudny wybór… Że może kocham ich oboje, że nie chce się wtrącać… że to moja osobista decyzja…A ona? Ona po prostu usiadła powiedziała to co myśli, że mój związek z Zayn’em był udawany, że był po to by zbudzić zazdrość u Stylesa… Czy faktycznie był? Czy tylko po to się z nim związałam? Czy naprawdę robiłam to wszystko pod wpływem chwili, uczuć? Nie potrafię w to uwierzyć… Nie mogę uwierzyć w to, że mogłabym być tak potwornym człowiekiem…
Wstałam, zapłaciłam za posiłek i udałam się do Sali. Chłopcy właśnie wychodzili, gdyż czas na ich pobyt tutaj się skończył. Pożegnałam się z każdym z nich, a z Zaynem? Z nim się przytuliłam i delikatnie musnęłam jego usta. Musiałam z tym skończyć. Musiałam w końcu wybrać po między nim a Harrym. Ale nie potrafię… Jest to dla mnie zbyt trudne. Weszłam do Sali Harry’ego i zamknęłam drzwi na klucz, po to by się przebrać. Wyjęłam z torby na zakupy szare spodnie dresowe i neonowy top. Założyłam to na siebie, a na wierzch założyłam bluzę do kompletu- szarą. Usiadłam na łóżku Hazzy z jego nową pidżamą. Rozpięłam jego ubranie i powolnym ruchem je z niego zdjęłam, zdziwiłam się faktem, iż chłopak nie ma na sobie bielizny i delikatnie zawstydziłam. Odetchnęłam głośno i założyłam mu granatowe spodnie i bluzkę z motywem Superman’a. Okryłam go kołdrą i poprawiłam poduszkę. Nachyliłam się nad jego słodką twarzą i musnęłam jego usta. Położyłam się obok i zasnęłam.
Zbudził mnie cichy szept wymawianego mojego imienia. Znałam ten głos bardzo dobrze.  Rozpoznałabym go wszędzie, nawet  za milion lat. Harry. Poderwałam się i ujrzałam roześmianą twarz Stylesa. Jego oczy znów błyszczały. Mogłam się w nie wpatrywać do woli. Jego zniewalający uśmiech i słodkie dołeczki w policzkach. Ujrzałam je jako pierwsza. Znów będę mogła oglądać jego nałogowe poprawianie grzywki. Jego oczy będą mogły znów pozostać moją własnością. Zeskoczyłam z łóżka i przytuliłam go z całych sił. Tak bardzo się cieszyłam. Wszystko przestało się dla mnie liczyć. Był tylko on. To ON był dla mnie najważniejszy. Tylko ON i nic więcej.
- Nawet nie wiesz jak długo czekałam na ten moment- roześmiałam się i ponownie go przytuliłam.
- Pocałuj mnie- usłyszałam za swoją głową. Oderwałam się od niego i spojrzałam w oczy. Pełne nadziei, przestraszone i zakłopotane. Oparłam swoje czoło o jego i delikatnie złączyłam nasze usta. Po chwili zrobiłam to o wieje namiętniej i zachłanniej. Oboje pochłonęliśmy się pocałunkiem i nie zważaliśmy na nic innego. Tylko JA i ON. Nasze usta i MY. Oderwałam się od niego, a ten wyszeptał mi ciche ,,Kocham Cię’’. Zrobił to. Pokochał mnie. Dał mi, nam szansę. Słyszał to co do niego mówiłam.
- Ja ciebie też- uśmiechnęłam się i usiadłam na krześle- będziemy walczyć, wyjdziesz z tego- posłałam mu promienny uśmiech i ujęłam jego dłoń w uścisk.
- Nie będziesz tutaj tak siedziała- zaśmiał się- chodź- przesunął delikatnie swój tułów, a gdy chciał to samo uczynić z nogami głośno syknął.

- Ciii, zostaw- przejechałam delikatnie dłonią po jego policzku i ułożyłam się obok. Objął mnie ramieniem i zasnęliśmy. Znów czułam się tak wyjątkowo, bezpiecznie. Rano obudziło mnie… Byłam… Nie wiedziałam… 
_________________________________________________________________________
Hej! 
Obiecałam, że dodam rozdział, więc dodaję! :)
Za każdym razem, gdy czytam wasze komentarze...
O tym jak bardzo przeżywacie moje opowiadanie...
Nie raz łza mi się uroniła. 
Dziękuję Wam bardzo z całego serca za wszystko! <3
Od jutra zaczynam czytać, nadrabiać wszystkie wasze blogi! 
Nie wiem kiedy pojawi się NN, ale mam nadzieję, że jak najszybciej! 
OD WRZEŚNIA ZACZYNAM PISAĆ NOWEGO BLOGA! ;3 
Całuski! xx

P.s Zdjęcia, obrazki do tego rozdziału dodam w najbliższych dniach, bo teraz musze już jechać! Papap!:)

27 komentarzy:

  1. Super, jaki świetny rozdział :)
    Potrafisz zarówno zaciekawić, co i wzruszyć czytelnika :)
    Życzę Weny :)
    mlwdragon.blogspot.com
    historiaadam.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. aaa to jest cudowne on żyje i sie wybudził aaaaaaaaaaaaa .
    A ty planuje na ciebie spisek ponieważ:
    Przerwałaś w takim momencie .
    Harry może nie chodzić .to chyba wszystko ale i tak dużo .
    Nie wiem co tobie tu napisać bo....bo moje emocje nie znają granic . Kiedy napisałaś że on się obudził to na mojej twarzy zagościł szeroki uśmiech że myślałam że twarz mi rozerwie serio . Biedny Zayn mam nadzieję że on to jakoś przeżyje że Ale będzie z Hazz i tak wszystko na to wskazuje . :) hah jeju . Wiesz co mnie zasmuciło ?
    To :
    Rano obudziło mnie… Byłam… Nie wiedziałam…
    ? No pliss my [nie ja] wszyscy chcemy wiedzieć ... To jest poważna sprawa . Proszę żeby to nie był sen . A z tymi początkami zdań to myślę że to będzie tak :
    Rano obudziło mnie szturchania Zayna .
    Byłam na korytarzu z chłopakami . Nie wiedziałam co się stało z hazz .
    Nie no dobra nie wiem ... Ja chcę , nie ja pragnę i rozkazuje ci napisać rozdział jak najszybciej ! ;*
    Będę pełna emocji czytając następny rozdział .
    Ale dobra ogarr .
    Mam pytanie !
    Myślałaś kiedyś nad napisaniem książki ?
    Jeżeli nie to pomyśl masz do tego świetne predyspozycje !
    No nic ale sie rozpisałam ... za co przepraszam .
    Kocham cie i czekam zniecierpliwiona na następny ! ♥ :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. patrz i zapomniałam się "podpisać"
      eternal-life-of-one-direction.blogspot.com//

      Usuń
  3. świetny. trafiłam na tego bloga wczoraj i dzisiaj już czytam ten rozdział! xD
    naprawdę, bosko piszesz! Jejku, poryczałam się no.. :(
    mam wieeelką nadzieję, że Harry z tego wyjdzie, będzie mógł chodzić i być razem z Alicją razem do końca życia!
    Oni są stworzeni dla siebie! ♥
    czekam na next!
    dodawaj szybko! ^^
    pozdrawiam, Magda. xx

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie chcesz przypadkiem napisać książki?
    Bo na pewno bym ją kupiła.
    Rozdział jest świetny. Normalnie nie mogłam, jak to czytałam to znowu beczałam. Zawłaszcza na końcu jak Harry się obudził - Ale to chyba ze szczęścia: ))
    Czekam na kolejny i oczywiście będę czytać nowego bloga ^^

    OdpowiedzUsuń
  5. Jest genialny ♥ Na pewno z Harrym wszystko będzie dobrze. Bynajmniej chciałabym żeby tak było. A kiedy rozdział na drugim blogu? :)

    OdpowiedzUsuń
  6. <3 megaaaaaaaaaaaaaa!
    na końcu myślałam że się posram ze szczęścia...
    ta wiem dziwne określenie xd
    Harry musi być zdrowy! no musi..
    kapiszi?
    Czekam na nn ;*

    Aniaa

    OdpowiedzUsuń
  7. Meeeegaaaaaa!!!<3<3<3<3

    OdpowiedzUsuń
  8. OMG!!!! Obudził się *.* Awwww ja od dawna chciałam, żeby oni w końcu byli razem. A pewnie rano obudzi ich Zayn i ona nie będzie wiedziała co zrobić, ale mam nadzieję, że zostanie z Zaynem przyjaciółmi :)
    Czekam na next
    Agan :*

    OdpowiedzUsuń
  9. Zakochałam się w tym rozdziale, dobrze że Harry się obudził:)

    OdpowiedzUsuń
  10. CZEŚĆ KOCHANA :*
    z góry przepraszam,że dopiero teraz komentuję i zaniedbałam kilka Twoich rozdziałów. Jest mi strasznie wstyd, ale na pocieszenie powiem Ci że czytałam KAŻDY i przeżywałam je tak samo jak reszta czytelników -wnioskując po komentarzach :) Zaskoczyłaś mnie tym wypadkiem przyznam, ale coś przeczuwałam, że Ala w końcu zrozumie że to Harry jest tym jedynym . . No i tak tez się stało! Ten rozdział jak i te pozostałe których nie skomentowałam (za co Cię jeszcze raz przepraszam:c) jest niesamowity! Tak wspaniale opisałaś uczucia Ali, tak wspaniale opisałaś to jak w jej obliczu wygląda Harry. To cudowne, że ona wreszcie .. że wreszcie dotarł do niej fakt, że to właśnie ze Stylesem chce spędzić "resztę życia" Jestem z tego tak cholernie szczęśliwa od początku im kibicowałam. Wiedziałam, że prędzej czy później i tak rozstanie się z Zaynem .. i uczucia do Hazzy znowu powrócą.NIE MYLIŁAM SIĘ. < 33
    Czytając ten jak i poprzedni rozdział uroniłam kilka łez.. Już myślałam, że lokers naprawdę umrze, że zostawi zdruzgotaną Alę, ale teraz gdy napisałaś że się przebudził i jeszcze TO że wyznali sobie miłość jestem w 99,9% pewna,że wszystko się już ułoży i całość potoczy się już w miarę pozytywnie. Bez problemów, kłopotów, wypadków, sprzeczek .. :))BOŻE, nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego jak jestem cholernie szczęśliwa, że w końcu coś "zaiskrzyło" (znów) pomiędzy Harrym i Alą, chociaż miedzy nimi iskrzyło już od dawna,ale jakoś nie pałali zapałem by sobie to wyznać xd
    Cóż w każdym razie mam nadzieję, że Ala ma rozum i jakoś delikatnie oznajmi Zaynowi że chce wrócić do lokersa..no i ten też jako rozważna osoba przyjmie to w miarę normalnie do świadomości i postara się to zrozumieć...oczywiście jeśli masz wgl taki zamiar by znów połączyć w parę Hazzę i Ale ;) inwencję twórczą pozostawiam dla Ciebie x
    Przepraszam, że kom taki krótki ale powoli się już szykuję bo w piątek wyjeżdżam i czeka mnie długa droga...Kraków, potem Busko ;-;
    sama mało czasu mam nawet na swojego bloga i cudem udało mi się dodać niedawno rozdział, szczerze to myślałam że w wakacje będę miała więcej czasu .. a tu się nagle okazuje że jednak nie: / cóż, może zajrzysz do mnie i przeczytasz ? : )) bardzo zależy mi na Twojej opinii.
    do następnego Kochana:* no i NIE KOŃCZ TEGO BLOGA TAK SZYBKO : //

    live-while-we-arre-young.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie chcę aby Ala zerwała z Zayn'em :(
    On się załamie, a ja z nim :D
    a z drugiej strony chcę żeby była z Harrym :D to jakaś isnta masakra :)
    Lou ! ratuj sytuacje xD

    OdpowiedzUsuń
  12. Może zacznę od tego, że bardzo mocno Cię przepraszam. Wiem, że nawaliłam z komentowaniem twoich rozdziałów. No, ale ostatnio jakoś nie miałam czasu niby są wakacje, a ja nie mam czasu, a drugą sprawą jest to, że od jakiś dwóch miesięcy jestem w dołku. Powoli z niego wychodzę i teraz obiecuję, że będę komentować każdy twój rozdział. Przeczytałam każdy rozdział na bieżąco. Piszesz świetnie. Twój każdy post jest wyśmienity. Problemy Ali są coraz większe i coraz bardziej wciągające. Z każdym rozdziałem coraz bardziej nie mogę się doczekać następnego. Sama jestem ciekawa kogo w końcu wybierze Ala takie pytanie zadawałam sobie po każdym twoim ostatnim poście. Teraz już wiem, że raczej będzie to Harry. Nie raczej a na pewno. Tylko trochę się zastanawiam jak Zayn an to zareaguje. Nie trochę a bardzo bardzo bardzo mocno. Oczywiście jak zawsze nasza Ala musiała skończyć w takim momencie. Ja się pytam dlaczego. Jak mogłaś i teraz każesz nam czekać. Jak ty tak mogłaś no dobra. Nie wiem czemu, ale przy każdym twoim rozdziale śmieje się jak głupia, płaczę, jestem wściekła, krzyczę na każdego kto wejdzie do mnie do pokoju. Jakim cudem pobudzasz we mnie takie emocje. Ja się pytam jak ty to robisz. Czasami mi się wydaję, że historia Ali i Harr'ego to jest historia z twojego życia, ponieważ ty to wszystko tak opisujesz. Wkładasz w to wszystkie uczucie. Zadam Ci takie jedno pytanie. Zastanawiałaś się nad napisaniem książki. Po prostu powinnaś to zrobić. Obiecuje Ci, że w 100% będę stała w kolejce po nią, a jak będzie taka potrzeba to mogę się o nią bić. Na prawdę zastanów się nad tym poważnie.
    No i daj nam znać jak już się na to zdecydujesz. Nie no, ale się rozpisałam, ale twój blog w 100% na to zasługuje. Czekam na kolejny. Mam nadzieję, że znajdziesz czas i szybko się pojawi. Życzę morza weny i jeszcze raz bardzo, bardzo, bardzo, bardzo, bardzo mocno przepraszam. P.S Teraz tak się zastanawiam czy to co napisałam ma sens. No, ale po przeczytaniu takiego rozdziału w moim umyśle jest milion myśli na sekundę i dwa razy tyle pytań. Jeszcze raz bardzo przepraszam za to, że nie komentowałam i czekam z niecierpliwością na kolejny. Twoja czytelniczka Babajaga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A no i teraz mi się pzypomniało ciesze się, że Harry się wybudził i wydaje mi się, że obudzivich Zayn z chłopakami jak przyjadą w odwiedziny. Jeszcze raz przepraszam i życzę morza weny.

      Usuń
    2. Dziękuję Ci kochana za tak obszerny i pełen pozytywnych emocji komentarz!♥ Uśmiech nie schodził z mojej twarzy, gdy to czytałam.
      Pierwszy raz ktoś napisał, zapytał mnie czy ta historia jest z mojego życia... Dopiero teraz się nad tym zaczęłam zastanawiać. Sama nie znam dokładnie odpowiedzi... Wszystkiego dowiecie się w pożegnaniu :)
      A co do książki... Jest to moje największe marzenie, a marzenia trzeba spełniać... Ale wątpię, że kiedyś to nastąpi... ;)
      Dziękuję Ci za to, że jesteś ze mną przez cały ten czas<3! :)

      Usuń
  13. Jej, jak mi szkoda Harrego :C Mam nadzieję, że wróci do zdrowia. + zapraszam do siebie na prolog ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Omg Harry to..omg ideał, w ogóle twoje całe opowiadanie to ideał, zazdroszczę tak pięknego pisamia*.*

    OdpowiedzUsuń
  15. Świetny! Ubóstwiam cię! No i zazdroszczę talentu. Pisz szybciutko kolejny rozdział,bo mnie zrzera ciekawość.

    OdpowiedzUsuń
  16. Jezuuuu swietny ! *.* Czytalam go dwa razy,DWA RAZY! Plakalam normalnie jak nie ja. Po prostu cudowny rozdział! :*
    Ale zastanawia mnie jedna rzecz, a mianowicie co do cholery stalo sie na koncu?! Ja tu licze na dalszy ciąg a tu bum koniec i ja sie pytam czemu?! KOBIETO PISZ SZYBCIEJ I WSTAWIAJ NOWY ROZDZIAŁ MIGIEM! :*
    Weny życze i do nexta słońce ! :) :* Syl xx

    P.S. Wpadnij do mnie ;3 mywaytobehappy95.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  17. Podpisuje się pod pozostałymi komentarzami .
    Genialny !
    Czekam na nn.

    Pseplasam za spam =-)♥
    http://livenothingisspeciallysuitable.blogspot.com/

    (O co chodzi )
    Chanel w wieku 13 lat zachorowała na białaczkę . Po 3 latach wygrała , a po 2 latach odrosły jej włosy .
    Jej życie wróciło do normy no prawie nie potrafi przełamać się i zacząć tańczyć . Pewnego dnia zasłabnie czy nastąpią jakieś komplikację ?
    Zayn /Harry

    OdpowiedzUsuń
  18. OMG...!!!przeczytałam całego twojego bloga w dwa dni i jest po prostu boski lepszego nie czytałam ;)
    Czytałam niektóre rozdziały i normalnie płakałam ze wzruszenia :D
    Kocham po prostu twojego bloga :D
    Masz wielki talent do pisania ;)
    Czekam z niecierpliwością na nexta :)

    OdpowiedzUsuń
  19. ślicznie , kocham to .;*
    Mam prośbę piszę własnego bloga , czy mogłabyś mi powiedzieć co poprawić i czy jest dobrze.? bardzo proszę.?
    http://badgirlsdonotdie.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  20. Świetny!najlepszy blog jaki czytałam. Zazdroszczę talentu i życze weny./Tamara@

    OdpowiedzUsuń
  21. Ala znwou będzie z Harrym ;o rozdział świetny ;d

    OdpowiedzUsuń
  22. Kocham! kiedy nn?/Sonia

    OdpowiedzUsuń
  23. Tak myślałam że tak zakończy się ten rozdział ale nie nie zaskoczyłaś ja po prostu wiedziałam że oni są stworzenie dla siebie i że i tak będą razem a Zayan no cóż on może pewnie się załamie alei i tka pewnie będzie walczył o Al :)I tak jak Agata weszłam zobaczyłam i się zakochałam <3 Już nie mogę się doczekać następnego rozdziału CZEKAN NA NEXT xD Landryna113

    OdpowiedzUsuń